Spójrz w moje oczy...

ooo.. a ktoś Ty ? ;)

to ja, nie poznajesz? no nie udawaj że tak szybko zapomniałaś :-)

pamiętam,oczywiście że tak :) .. tylko czy to Ciebie ?

mogłabyś pomylić moje oczy z innymi? ja Twoich nigdy :-)

e tam .. :( nic nie widać.. i tylko smutek ;(

gdy patrzę w Twoje oczy, prosto w oczy, z bliska, jak kiedyś, szukam odpowiedzi na pytania których nie mogę Ci zadać, tak naprawdę powinienem napisać których nie mam odwagi Ci zadać, bo to byłoby niestosowne, społecznie nieakceptowalne, ile to już czasu, kojarzysz? pamiętasz? wiesz czemu przestałem szukać? czy może masz już od dawna wywalone

Ja też jestem ;)

szkoda,że nic nie widać . ale zakładam,ze to Ty :) dobrej nocy zatem. i kolorowych snów :) pa..

czekam na Ciebie ciągle

Gdzie?

zajrzyj jak będziesz po robocie :p

Już nigdy w nie nie spojrzę

nie wiem dlaczego już nie szukasz.. wiesz,że mi smutno z tego powodu? a pytania,wiem że nieakceptowalne,że trudne.. może jadnak zadaj ? tak prawda, to już tyle lat ..

cóż, jakąś opcję trzeba przyjąć :-(

zajrze jutro :)

byłaś moim złudzeniem, widziałem w Twoich oczach to co chciałem w nich zobaczyć, żyję tym złudzeniem do dziś, gdybym zapytał to wszystko prysłoby jak mydlana bańka

może zobaczyłeś to,co naprawdę w nich było .. i co jest nadal ? i zgoda- trudne do zaakceptowania,ale prawdziwe pomimo wszelkich przeciwności. to nie iluzja.. jaka iluzja mogłaby trwać tyle lat ?

Zbudowaliśmy sobie potężny mur, powstał on z naszych lęków przed odrzuceniem. Nie można go zburzyć ani przeskoczyć.

tak, kilka lat, to nie lęk, a jeśli to nie przed odrzuceniem, to tak jakby chcieć zmienić cały świat a nawet dwa światy

trudno mi było określić tę niezrozumiałą blokadę,słusznie -to jakby mur..wszystko musi mieć granice,owszem,ale przecież zawsze mieściło się w granicach rozsądku...

balansując na granicy kiedyś w końcu się ją przekracza, wiesz przecież

zmienić świata się nie da (nawet nie chcemy) ,a co dopiero dwóch światów ... ;) Zróbmy sobie wyłom w murze,taką niszę ,co Ty na to ? I znów by się chciało żyć ... :) Życie by nie bolało .. albo bolałoby troszkę mniej.. no co Ty na to?

to że nie chcesz zmieniać swojego świata mnie nie dziwi, widzę że chcesz mieć wszystko, ryzyko i bezpieczeństwo, nisza a w niej my i nasze chwile, i potem znów do życia, bardzo ciekawe, jest to jakaś opcja, średnio bezpieczna raczej bardziej ryzykowna

... czyli nabierasz apetytu w niszy ale jadasz w domu, dobrze rozumiem?

owszem,opcja ryzykowna,ale jedyna możliwa.. Znamy ją ,prawda? i tak,w niszy nabieram apetytu na życie,radości ze świata. a z konsumpcją? Chwytam w dłonie świat gdzie się da,ale nie jadam nigdzie ...

nie jadasz nigdzie, taka kobieta jak Ty, nie nie uwierzę w to :p

a jak byłoby z Tobą? w niszy ładowałbyś akumulatory.. a co dalej ?

może miałbym już naładowane przed wejściem do niszy :p nie pomyślałaś o tym

czyżbyś sugerował,że mam zbyt obfity kształty więc jadam dużo i niedietetycznie ??

eh.. Twoje kształty są boskie :p