nie mam już siły się o niego ciągle martwić

wyjechał, wraca dopiero w następnym miesiącu - imprezy, o których niechętnie mówi, powroty nad ranem, parki rozrywki z kumplami, wypisywanie bzdur po pijaku, niepisanie potem godzinami...całe dnie strachu o niego i o to, co może zrobić z kimś innym. nie mogę już, muszę od tego uciec :( wolę już być jak te trzy małpki; jedna nie widzi, druga nie słyszy, trzecia nie mówi...

Nie ubliżaj małpkom bo to stereotypowe myślenie. Wręcz przeciwnie; patrz, słuchaj i działaj. Wóz albo przewóz. Chyba że chcesz matkować.

ale patrzenie i słuchanie sprawia mi udrękę. działać też średnio mogę, dzieli nas 3 tysiące kilometrów. czy przespanie takiego okresu jest naprawdę złym wyjściem?