Ludzie sie nie zmieniaja

spakowalam wczoraj swojego meza i kazalam mu sie wynosic. Prowadzi cale nasze wapolne zycie jakies gierki. Na przyklad nie odzywa sie do mnie przez pare dni, nagle wymysla problem ktory nie istnieje, wpada w jakies stany depresyjne ale dobrze wie co robi nie ma to nic do czynienia z prawdziwa depresja. Mam juz dosc jego nastrojow. 7 lat zycia z nim to o 7 za duzo. Tyle razy bylo zle obiecal ze sie zmieni ale to zawsze wraca. Jestem psychicznym wrakiem zaleznym od jego nastroju. Powiedzialam mu ze moze wrocic do mieszkania za tydzien jak ja spakuje wszytskie swoje rzeczy i przeprowadze sie. Nie chce nic z naszych wspolnych rzeczy... Mam dosc... Chce byc wolna. Mam dobry wolny zawod poradze sobie i zaczne znowu zyc ..,.

Tyle czasu zmarnowalas? Na co liczylas?

Nie wiem ... Winilan siebie za jego humory, liczylam ze to sie zmieni...

Słusznie zrobiłaś.

Wiedzialas ze ma takie jazdy

Juz prze slubem sie zaczelo ale wtedy to ignorowalam. Nie mam zadnych przyjaciol bo on sie obrazal jak gdzies szlam... Zapomnialam juz ze mozna isc z kims na kawe czy do kina... Sama na to pozwolilam...

Ano wlasnie. Zgubne myslenie ze po slubie jakos to bedzie i jeszcze gorsze myslec ze sie zmieni i to na lepsze. Nigdy sie to nie sprawdza czas ucieka a ty tkwisz w tym marazmie na dodatek szukajac przyczyn u siebie. Lepiej pozno niz wcale. Rozumiem ze to nie jest latwa decyzja ale trzeba isc do przodu i myslec o sobie. Masz na szczescie jeszcze czas zeby zaczac od nowa i przekonac sie jak wyglada udane zycie nawet gdybys byla jakis czas sama to i tak bedziesz oddychac z ulga.