Lepiej byc samej niz z byle kim czy to prawda

bo ja nie do konca sie z tym nie zgadzam, przyklad mojej kolezanki:39 lat nigdy w zadnym zwiazku powaznym, jakies postkania na kawe drinki itp jechala na tabletkach uspokajajacych, miala widoczna chorobe sieroca, desperacja widoczna z daleka z powodu braku faceta I dziecka, na kazde malzenstwo mowila: mam nadzieje ze on ja w koncu zostawi, az w koncu poznala gnoja ktory traktowal jak przez ponad rok jak smietnik, ale ona czekala na niego az sie zmieni, zamieszkal z nia, ona szybko postarala sie o dziecko I....jest szczesliwa, niewazne z takim bydlakiem, powiedziala nawet ze wybaczyla mu raz jakby ja uderzyl....kobiety czasem naprawde sa szczesliwsze jak z sa z kims nawet najgorszym gnojem ale moga pokazac znajomym ze maja kogos I dziecko, u niej zmiana byla ogromna, przestala plotkowac na ludzi I zle im zyczyc, ja ja pytalam czy sie nie boi ze on ja zostawi bo tak robil, zjawial sie na pare dni I znikal na miesiace czy tygodnie, odpowieziala: bedzie dziecko to tak latwo nie ucieknie

Myśląc racjonalnie zdecydowanie lepiej samej niż z byle kim...Ale emocjonalnie to już jest odwrotnie, samotność jest straszna, bywa że stres z bycia z kimś o wiele mniej na ludzie źle działa niż myśl że jest się samym....

jezuuuu co za głupota, no dobra idę coś zjeść, bo flaki sie przewracają po tym

ale to prawda, moja matka mi kiedys powiedziala ze wolalaby byc traktowana jak szmata niz byc sama, I tak wlasnie miala cale zycie, myslicie ze kiedykolwiek myslala zeby sie rozejsc, nigdy

Lepiej to poszukać kogos z kim będzie nam dobrze.

13:14 zgadzam się. Łatwo sobie na kafe pisać że ktoś powinien żyć wg ideałów czyli albo znaleźć tego jedynego który będzie kochał (cokolwiek to słowo znaczy) i szanował albo żyć w samotności aż do śmierci. A tymczasem w realu trudno tak naprawdę rozeznać czym jest miłość, a samotność potrafi wykrzywić psychikę człowiekowi, szczególnie kobiecie która ma na dodatek instynkt macierzyński wkodowany "z urzędu". Dlatego staram się nie oceniać takich kobiet. Bo drugiego człowieka ocenia się łatwo i wymaga się od drugiego człowieka też dużo, a samemu jak się czuje to samo w środku to już nie jest tak łatwo i wymaga się od siebie też mniej