kobiety 40letnie samotne bezdzietne nie z wyboru

jak sobie dajecie radę? ja popadam w depresję :-(

jak nie z wyboru to z czego?

nie zajechal ksiaze a bialym koniu i to wszystko przez to?

tak sie zycie ulozylo.takie teksty o ksieciach na koniu jeszcze bardziej mne doluja. spotykalam sie z mezczyznami,ale nie wyszlo nic.

pora na podsumowanie dlaczego spotykalas sie z takimi a nie innymi mezczyznami dlaczego nic nie wyszlo czy chcesz to zmienic a jesli tak co nalezaloby skorygowac

Nie dołuj się, bo naprawdę to nic wielkiego, że nie przydarzyło Ci się mieć dzieci i męża. Życie rzadko kiedy układa się tak jak planujemy. Coś na pewno Ci się w życiu udało: jesteś może zdrowa, masz pracę, jestes samodzielna, masz hobby, nie popadłaś w uzależnienia, jesteś dobrym człowiekiem i patrzysz w lustro bez obrzydzenia?? To wszystko nie jest takie nic, tylko ważne sprawy, które wcale nie każdemu udaje się osiągnąć. Inna osoba może ma męża i dzieci, ale za to żałuje, że np. nie wyszła za kogo innego, albo źle jej się żyje z tym mężem, albo np. ma uciążliwy kredyt itp. Nie uzyskałaś od życia wszystkiego co chciałaś, ale coś tam uzyskałaś: wykorzystuj to co masz póki możesz. Nasz czas jest ograniczony.

kariery zawodowej tez nie zrobiłam,praca kiepsko płatna. jak dożyję emerytury to raczej za takie pieniądze nie będę w stanie się utrzymać :-( teraz mieszkam z rodzicami,bo wlasnego mieszkania sie nie dorobilam,a wynajmowac jest bez sensu. wiec podsumowując nic mi w życiu nie wyszło,jest źle,a będzie jeszcze gorzej. dlaczego nie wyszło? to nie tak ze przyciągałam tylko złych mężczyzn,bo byli tez naprawdę fajni i w porządku,ale z mojej strony nie zaiskrzylo,a ja nie potrafiłabym być z kimś tylko z rozsądku bez żadnego uczucia.uważam ze byłoby to strasznym oszustwem wobec tej drugiej strony. boje sie samotnosci na starosc.juz teraz je doswiadczam,a wiem ze z wiekiem bedzie gorzej :-(

Może źle to ujęłam: gdybyś miała męża dzieci to te problemy, co masz teraz wcale by nie zniknęły. Zamążpójście nie spowoduje w magiczny sposób, że Twoja praca stałaby się lepiej płatna, emeryturę naliczonoby Ci wyższą, spadłyby ceny mieszkań itd. Nawet problem samotności jest bardziej złożony: wielu ludzi tkwi w nieudanych związkach. Wizualizacja: wyszłaś za mąż w wieku lat powiedzmy 25. Twój mąż lata za babami/jest pijakiem i nie stanowi żadnego wsparcia, masz uczące się dzieci. Jest Ci łatwiej? Możesz niby odejść, ale wiąże się to z problemami mieszkaniowo-finansowymi. I szanse na nowy związek są mniejsze niż teraz. Coś tam Ci się nie udało, tak jak każdemu. Naprawdę KAŻDY ma jakieś trudności, zmartwienia i trapi się tym, że nie do końca dobrze poradził sobie w życiu. Więc się nie dołuj tylko próbuj wykorzystać to, co jednak masz, co Ci się udało. Jesteś dobrą córką? Umiesz dbać o dom? Potrafisz poradzić sobie przy niskich dochodach? A o problemach myśl w sposób zadaniowy: np. pomyśl o tym, jak dorobić do pensji 50 zł miesięcznie i na co to można przeznaczyć (np. a kurs językowy, sylwester dla samotnych, wycieczkę - co sobie wymarzysz).

wiem,ze rożnie w małżeństwach bywa,ale jakoś tak jest ,ze w moim otoczeniu,rodzinie dominują te szczęśliwe małżeństwa,owszem maja jakieś mniejsze problemy ale wspólnie je rozwiązują. natomiast wszystkie starsze samotne kobiety ,które znam maja ciężko w życiu. Praca nie jest bardzo zła tylko raczej mało płatna.większość kolezanek nie narzeka aż tak bardzo jak ja,bo maja partnerów ,ktorzy tez zarabiają i z 2 pensji łatwiej przeżyć niż z jednej na dodatek nie najwyższej. boje sie samotnoscisamotnych wieczorow,swiat,wigilii :-(

nie wierze w zadne wrozby

up

up

Różnie się w życiu układa. Smutne jest to, że nie z wyboru... Miałam napisać co innego, ale przecież Ty jesteś jeszcze młoda! Dlaczego piszesz o starości, o emeryturze... Kurcze, dziewczyno, Ty masz 40 lat a nie 60! Zacznij żyć, jeżeli chcesz to na pewno spotkasz wartościowego faceta i będziesz miała z kim pogadać, z kim dzielić troski, 2 pensje też będą i 2 emerytury na starość ;-) No i na dzieci może trochę późno, ale spokojnie jeszcze zdążysz jeżeli Ci bardzo zależy. Moja koleżanka rok temu wyszła za mąż - ona panna lat 42, on 3 lata starszy. Teraz spodziewają się dziecka. Są szczęśliwi. Nie każda po 40 wnuków oczekuje ;-) Powodzenia Ci życzę i pozytywnego myślenia ;-)