Serce mi chyba pęknie całkiem, cholernie mnie boli w środku.. pogada ktoś..

Nie chodzi o żadną miłość.. Chodzi o to, że przez chwilę "żyłam" a teraz wróciłam do samotności, smutku, szarości i pustki.. i w środku mnie tak cholernie boli,że chyba nie wytrzymam:( Znowu nic nie ma sensu.. Nie wiem co ze sobą zrobić! Nic nie pomaga.. żaden film, muzyka, jedzenie, sport, sprzątanie... nic.. powiedzcie, ż ebędzie lepiej i się przyzwyczaje znowu..

A co spowodowalo ze odzylas?

Kup sobie flaszkę i wypij. Jutro dopiero będziesz miała powód do narzekania:)

Mam to samo. Żyję a potem bum i takie egzystowanie

Spędziłam trochę czasu z normalnymi ludzi, w normalnym świecie, z dala od tego.. w świetnej atmosferze.. a teraz wróciłam i o.. W sumie to już zaczynam żałować, że gdziekolwiek byłam i widziałam taki inny świat.. Już wiecej nigdzie nie jade, w życiu już sobie tego nie zrobię.. Już wole żyć w tej patologii i nie wiedzieć o niczym innym niż jechać i potem wracać.. Nie kupię sobie flaszki, bo nie pije..

Jeszcze jak sobie puszcze piosenke, która tam leciała non stop to tak boli, że zaczynam wyć.. Może wtedy wszystko mi już umrze w środku i już będzie "dobrze", tak jak wcześniej? :(:(:(:(

zmień swoje życie - nikt za Ciebie tego nie zrobi - zrób to małymi krokami i dąż do celu . Zycie masz jedno!

Ale ja tu nie rozumiem czegos? Bylam na wakacja h gdzies? Ucieklas od "patologi" mam rozumiec ze cbyba masz na mysli to ze patologie masz s domu? Napisz cos wiecej. I tak nikt cie tu nie zna

Mam niekoniecznie fajną atmosfere w domu i zobaczyłam inny świat i wróciłam i nie mogę się teraz przyzwyczaić.. I wiem, że histeryzuje, ale to już tydzień po powrocie a mi dalej wszystko pęka w środku.. I nie to, że siedze i o tym myśle.. Chodze, biegam, sprzątam,piorę, gotuje, próbuje oglądać filmy, pomagać, zająć się czymś.. próbuje zacząc sę uczyć, ale nie mogę się wziąć.. nawet walizki do konca nie rozpakowałam.. I to są takie ogólniki "zmień swoje życie" "dąż do celu" "masz jedno życie""nikt za ciebie tego nie zrobi".. Tyle, że mi tu wszystko jest jedno. Wszystko. G****o mnie tu obchodzi czy mam jedno życie czy nikt za mnie tego nie zrobi. Bo mi tutaj na niczym nie zależy. Nie mam celu. Nie mam sensu tutaj. Nie mam oparcia. Nie czuje się bezpieczna. Nie mam motywacji. Nie mam po co. Dla siebie? A ja siebie sama nie obchodze. Jesszcze jest coś w stylu "wyjdz do ludzi" . Gdybym nie była taka pusta w środku, gdybym była normalna, coś warta, gadatliwa i społeczna.. To oczywiście, że wyszłabym do ludzi.. Ale teraz to na kontakcie zludzmi za dużo mogę straić. Nie ufam A zresztą wiem, że jak mnie poznają to i tak nie bedą chcieli kontynuować znajomości, bo ja sama nie chciałabbym kontynuować znajomości ze sobą. Dlatego tak dramatyzuje..

nie no czekaj - jak nie masz celu? Celem jest takie życie jakie widziałaś i jego Ci brak? Ale zmienisz swoje życie i będziesz wiodła takie za jakim teraz tęsknisz albo bedzeis siedzeć na forum do koca życia i wylewać frustracje.

Niestety,ale dopoki nie popracujesz nad podejsciem do siebie,nie polubisz zwyczajnie,nie pomoze ci nic. Uzalezniasz swoje nastroje od okolicznosci i ludzi,nigdy nie bedzie ci dobrze.

Nie napisalas czy jestes np mezatka i "musisz" tak zyc,bo maz i rodzina. Sama sie godzisz na to,ze nic ci nie pasuje

Nawet gdybyś została tam gdzie przez chwilę było dobrze zrobi się to samo co czujesz tutaj bo wszędzie zabierasz siebie.

Niektórzy mają gorzej. Nogi np. nie mają albo są oszpeceni i największe rany zyskali od rodziców. Ty możesz się jeszcze wygrzebać. Każdy ma tyle ile ma i o to co ma może walczyć bo gorzej zawsze być może a żeby było dobrze to bardzo dużo zależy od Ciebie nawet jeśli będzie bolało

O tym czy jesteś coś warta zależy też od Ciebie