Twoja i moja miłość

Widziałem w Twoich oczach pięknych czarnych jak węgiel : zachwyt młodej kobiety , której zaimponował facet 20 lat starszy . Chciałaś zrobić wszystko bym się zgodził być z Tobą . Jednak byłem pewien i dalej to wiem nie udawałaś . Twoja naiwna czysta miłość była tak bezbronna ,że każdy mógł ją skrzywdzić , każdy mógł z nią zrobić co chciał . Gdyby trafiła na złą pogodę została by złamana jak kwiatek przez wiatr na zimę mróz by ją zmroził . Trafiła na słońce a kwiaty lubią słońce .Rozwijają się wtedy bez wysiłku i są coraz piękniejsze .I choć przychodzą letnie burze kwiaty dalej pięknieją aż do jesieni . Jednak miłość to nie kwiatek , miłość ta prawdziwa potrafi wytrzymać mrozy i zimowe chłody . Prawdziwa miłość potrafi podnieś gdy upadniesz . Będzie cię wspierała w trudnych chwilach i nie zostawi samego gdy będziesz chory . Jestem pewien to taka miłość w Twoich oczach patrzy na mnie i prosi nie zostawiaj mnie .Bo by miłość była szczęśliwa potrzebne są dwie miłości Twoja i moja tak . Czy to chcesz mi powiedzieć .

Kratosław :****

nie chciałeś niczego słyszeć

jesli powiem że tak, zostanę wyśmiana jesli powiem że nie, zostane znienawidzona jesli powiem że ..i tak zostane zignorowana ale jest cos na rzeczy" nie wiadomo skad ...:) nigdy nie poznam odpowiedzi na to pytanie ...

:)co ma napisać , to ze nagle pewnego dnia zaimponowałes mi ? nie mam nic do ukrycia...och ta tesknota ,a ja tak daleko od Ciebie :(

Jam miłego mego i ku mnie zwraca się jego pożądanie. Pójdź, mój miły, powędrujemy w pola, nocujmy po wioskach! O świcie pospieszmy do winnic, zobaczyć, czy kwitnie winorośl, czy pączki otwarły się, czy w kwieciu są już granaty: tam ci dam miłość moją.

Oczarowałaś me serce, siostro ma, oblubienico, oczarowałaś me serce jednym spojrzeniem twych oczu, jednym paciorkiem twych naszyjników. Jak piękna jest miłość twoja, siostro ma, oblubienico, o ileż słodsza jest miłość twoja od wina, a zapach olejków twych nad wszystkie balsamy! Miodem najświeższym ociekają wargi twe, oblubienico, miód i mleko pod twoim językiem, a zapach twoich szat jak woń Libanu. Ogrodem zamkniętym jesteś, siostro ma, oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym.

Widziałam kiedyś miłość z daleka siedziałam na wierzchołku bezlistnego drzewa Była brudna sina po policzku spływała jej krwistoczerwona łza Widziałam kiedyś miłość z daleka ubrana była w różnobarwne łachy różowy kapelusz podarte rajstopy połataną sukienkę w czarne kwiaty Wyglądała jak zgwałcona dama pobita porzucona samotna... Płakała Widziałam kiedyś miłość z daleka zza ciernistych krzewów jasna, piękna i prawdziwa Widziałam kiedyś miłość z daleka miała kruczoczarne włosy Słyszałam kiedyś miłość z daleka na lirze wygrywała fałszywą melodię Poczułam kiedyś miłość... jednaką Te fałszywe dźwięki...

Czułe serce... Rozumiane coraz mniej Zasuszone - jak pustyni kwiat Czułe serce - biło kiedyś w każdym z nas dzisiaj - pragnę je odnaleźć w was Może jedno - gdzieś tu jeszcze żyje Potajemnie trwa Może w duszy ciszy - ocaliło się... Prośby moje - na nic zdadzą się Nie ma takich słów - by przywołać serca do powrotu Tych - co nie chcą już! Lecz wy - nie śmiejcie się - nie śmiejcie... Bo i z czego tu się śmiać Gdy znajdziecie się w rozterce Kto w opiekę weźmie was? Kiedy już nie będzie tych - z czułymi sercami Nikt was nie usłyszy Serce - Kamień ... nie wie Jak wyciągnąć do was ręce swe Aby ciepło waszym rękom dać Przyjdzie wam jedynie wołać... Może jedno jest tu jeszcze ? Może jedno zachowało się ? Zachowało się Jedno takie Wielkie Serce Zgadnij czyje ?

Wąską ścieżką nad potokiem przez wieczorne mgły, ktoś samotnie, wolnym krokiem, wszedł na jawie w sny. I nie wiedział że nad światem już zapadła noc, księżyc rozlał swą poświatę rozpraszając mrok. Leśne echa wsiąkły w ciszę zastygł nawet czas, tylko pamięć ciągle pisze co dostrzega w nas. Nie zgubiła tych obrazów otworzyła drzwi, za którymi w głębi serca cała przeszłość śpi. Gdy w popiołu nikłą iskrę wiew tęsknoty dmie, wnet zapłonie znów ogniskiem miłość, żal lub gniew. Uderzyła w uczuć strunę mimowolna łza, taka którą stworzyć umie dusza w swoich snach. Świt rozproszył mroki nocy zbudził nowy dzień, ktoś uparcie nadal kroczył ale nie przez sen...

moje i twoje ☺

nadzieje☻

moja miłość jest mojsza niż twojsza bo moja jest najmojsza:P

ale języczek ho ho

Ciebie przy mnie nie ma Świat bez Ciebie się kończy I ja tego nie zmienię Nie zmienię ,choć tęsknię Tęsknie za Tobą Bo Kocham Wróć do mnie Pocałuj, przytul Bądź przy mnie Na zawsze Nie zostawiaj mnie!!!

"...Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką wiarę, tak iżbym góry przenosił. a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje...

Widzisz , że co dnia już płaczę, uczucia niszczę Kur.wa j****a depresja mną władnie serce mi kradnie Nie wytłumaczalne są twoje słowa boli mnie od nich głowa Ona do mnie mówi namawia do smutku szepcze do ucha po cichutku Czuje w sobie pieprzona samotność nie dotknie mnie losu zwrotność Nie rozszywrujesz treści moich myśli nie wiesz co mam namyśli P*****lone zrządzenia tego świata mnie ranią sa agonią Ten strach roz******la mi czaszke juz wiem że to czas na flaszke Nie oczekuj dziś ode mnie , że nagle będe inna, sumiennie płonie Nie ma takiej rzeczy która by mnie uspokoila choć może moja siła Wiem , że znów coś sp*****le nie pomagają mi alkohole To koka mi stukła , czuje sie jak kukła Kiedyś z życia w*******le to co złe to plany przyszłe Kocham , Kocham jak p******a kiedys bede za to pogrzebana Słyszę jego głos w mojej duszy chaos Nie pragne wiele sama mam niewiele Ale wiem co to są marzenia są wazniejsze niż wspomnienia Nie ma juz siły i nie ma na to leków Mam ochote p*****lnąc to wszystko już nie wracać Moich błedów więcej nie opłacać J***e świat cały nie odbierze mi wiary

Mam cię porównać do letniego dnia? Piękniejsza jesteś, stalsza niźli on. Tenuta lata nazbyt krótko trwa I w maju ścina czułe pąki szron. To zbytni żar nam oko niebios śle, To szara mgła zasnuje złoty krąg I piękno już mniej piękne zdaje się Przez ślepy traf, lub przyrodzenia ciąg. A twoje lato nie straci swych kras Ani mu groźna najsurowsza z zim, Ni w mroku śmierci pogrąży cię czas, Bom w nieśmiertelny ujął ciebie rym. Pokąd tchu ludziom, pokąd w oku skry, Potąd trwa wiersz ten, a w wierszu tym ty.

Ma miłość jest jak róży krew, Krew róży w czerwca świt. Ma miłość jest jak rzewny śpiew, Melodii cudnej rytm. W piękności twojej strojna blask, Jak w łunę jasnych zórz, Ma miłość przetrwa świat i czas, Gdy dna juz wyschną mórz. Gdy wszystkich mórz dna wyschną w krąg, Skał w słońcu zniknie ślad, Wyciekną piaski z Czasu rąk, Ma miłość przetrwa świat. Więc czym rozłąka? – Zdrowa bądź! Do ciebie wrócę ty, Choć mil tysiące miałbym brnąć Bez sił, bez tchu, bez snu.

Jednego serca! Tak mało, tak mało, Jednego serca trzeba mi na ziemi! Co by przy moim miłością zadrżało, A byłbym cichym pomiędzy cichemi. Jednych ust trzeba! Skądbym wieczność całą Pił napój szczęścia ustami mojemi, I oczu dwoje, gdziebym patrzał śmiało Widząc się świętym pomiędzy świętemi. Jednego serca i rąk białych dwoje! Co by mi oczy zasłoniły moje, Bym zasnął słodko marząc o aniele, Który mnie niesie w objęciach do nieba… Jednego serca! Tak mało mi trzeba, A jednak widzę, że żądam za wiele!

Kocham Cię! Tęsknię! Wołam Cię do siebie! Świat cały Twojem nazywam imieniem! Tyś jest mą wiarą na wysokim niebie, Tyś jest mi całej ludzkości wcieleniem… Przez Ciebie kocham, nienawidzę… W Twojem istnieniu źródło mojego istnienia; Ty jesteś mojem sercem, krwi mojej zdrojem i duszy mojej Tyś harfą z płomienia!

Nie kocham cię tak, jakbyś była różą soli, topazem albo strzałą z goździków propagujących ogień: kocham cię, jak się kocha jakieś rzeczy mroczne, w tajemnicy, pomiędzy cieniem a duszą. Kocham cię jak roślinę, która nic kwitnie, a niesie w swoim wnętrzu ukryte światło owych kwiatów, i dzięki twej miłości mroczny w mym ciele mieszka zwany aromat, który wydźwignął się z ziemi. Kocham cię nie wiedzcie jak ani kiedy, ani czemu, kocham cię po prostu, bez zawiłości i bez pychy: tak cię kocham, bo nie umiem kochać cię inaczej, tylko w ten sposób, który nie rozróżnia jestem i jesteś, tak blisko, że twoja ręka na mojej piersi jest moją, tak blisko, że zamykają się twoje oczy w moim śnie