Czy mamy prawo oczekiwać od przyjaciela, że podziękuje za wsparcie, pomoc?

Chodzi o wsparcie psychiczne, o bycie dla niego podporą w bardzo trudnym czasie. Pomyślałam o tym, bo właśnie rozważam nad swoją długoletnią przyjaźnią. I uzmysłowiłam sobie, że nigdy w życiu (mowa o 16 latach) nie usłyszałam ani jednego "dziękuję że jesteś" czy "fajnie, że wtedy przy mnie byłaś" albo "doceniam to, że mogłam wtedy na ciebie liczyć", zwłaszcza że mowa o sytuacjach, w których mój przyjaciel był wtedy sam jak palec. Dodam jeszcze, że tym bardziej o tym rozmyślam, ponieważ osoba ta nigdy nie miała skrupułów zarzucić mi jednocześnie, że mam dla niej niewystarczająco dużo czasu albo że nie zawsze jestem dostępna tak jak wg niej powinnam. Dopiero teraz to do mnie doszło. I zastanawiam się czy mam prawo do takich przemyśleń. Czy w przyjaźni ma się prawo do oczekiwania wdzięczności, tej werbalnej oczywiście? Jak jest w Waszych przyjaźniach?

może po prostu nie jest wylewny,nie umie mówić o takich rzeczach i nie myśli,że jest coś nie tak,że może powinien..jeśli o samo takie mówienie o wdzięczności chodzi to jeszcze nic takiego ale jesli ogolnie czujesz sie nie doceniana,nie szanowana no to już jest coś nie tak

Daj sobie spokój to może być tzw "wampir energetyczny"