Mamy niemowlakow...czy Wam tez zdarza sie...?

Siasc i plakac? Czy opadacie czasem z sil? Ja mam czasem chwile gdy mam ochote poprostu rzucic sie z mostu. Moja corka od poczatku byla bardzo absorbujacym dzieckiem, nie byla okresu kiedy przyslowiowo jadla i spala... teraz ma 4 miesiace, a ja miewm chwile zalamania, z kazdym razem sa one coraz gorsze:( koch moje dziecko ale poprostu fizycznie i psychicznie jestem na granicy. Maz nie pomaga przy dziecku, stawia mi ciagle wymagania, a ja starajac sie byc idealna zona i matka gubie radosc zycia.. chcialam sie chyba wygadac dlatego ten temat...

Oczywiście że mi się zdarza, mój synek ma 2 miesiące,, ale z pierwszym dzieckiem było trudniej. Głową do góry, dasz rade

mój ma 3 miesiace i mam tak samo...

Moj ma 6 miesięcy. Mam tez córkę 3 latek. Złote dzieci, ale czasem płaczą, a ja jestem mało odporna na poacz i od razu się denerwuje...

Pamiętam jak to było, przez niewyspanie byłam rozdrazniona ze nie pytaj. Mały budził się co 2 - godziny na jedzenie, a jak nie chciał jesć to i tak płakał bez powodu, non stop trzeba było go nosić i uspokajać, spałam tylko wtedy kiedy i on spał. Po 4 ech miesiącach minął płacz, ale nadal sie budził co 2 godziny, potem doszło ząbkowanie i znów płacz, moja głowa od płaczu dziecka była jak balon. Już nie raz miałam dość, dość siebie najbardziej , ze nie jestem w stanie uspokoić dziecka tak szybko jak bym chciała. Wyobraź sobie, że ząbkowanie trwało do 9go miesiąca i przez ten caly czas płakał i płakał. Nie raz bywało tak, że dawałam dziecko babci i musiałam po prostu wyjs na 15 minut na spacer ochłonąć. Byłam zła tylko i wyłącznie na siebie. Teraz mały ma 4 lata i płacze tylko wtedy kiedy sie uderzy hehe. Dasz rade, każda z nas przez to przechodziła nie raz, musisz być cierpliwa i nie beirz na siebie zbyt wiele, jak masz ochote pałakć i krzyczeć, to po prostu zostaw dziecko z mężem czy z dziadkami i wyjdz na spacer. Jak mąż taki mądrala to niech sam zostanie chociaz na dwa dni z dzieckiem i niech wie jak to jest, nie moze byc tak, że jedno sie zajmuje dziekiem a drugie stawia warunki, no bez jaj. Sama sobie dziecka nie zrobiłaś. Masz prawo odetchnąć. Za dużo na siebie wzięłaś, to pewnie Wasze pierwsze dziecko. Jak masz możliwośc przyjęcia od kogoś z rodziny pomocy to nie odmawiaj, a bierz. Mówie jak jest. U mnie było widać zmeczenie i od razu przychodziła babcia i ciocia do pomocy, a ja miałam nawet i te 30 minut zeby odpocząc i coś kolo siebie zrobic.

Jakie wy jesteście delikatne Dawniej matki miały gromadke dzieci i nie miały tego problemu co wy dziś piszecie.Dupa wam sama bzdzi.Pralka za was pierze, sokowirówka przeciera soki, dawniej wszystko kobiety robiły ręcznie, przez gazę wyciskały owoce na soki; podkładcie dzieciom pampersy, dawniej trzeba było prać i gotować pieluchy, potem prasować. Jesteście śmierdzace nygusy, tylko potaficie narzekać., no i i urlop macierzyński trwał 2 i pół miesiąca, a dziś byczycie się cały rok, a nawet dłużej i jeszcze wam zle???? OGARNIJCIE SIE lenie cuchnace!

Zanim zaczniesz oceniać i krytykować, radzę wyjść na zewnątrz i po patrzec w jakich czasach żyjemy droga pisarko ! ;] Człowiek staje się tym w czym się wychował. Ty sie może wychowałaś w czasach gdzie prało się na tarce, gotowało na kuchni piecykowej, pieluchy tetrowe gotowało itd, a co mają powiedzieć ludzi żyjący dużo wcześniej od Ciebie ? Nie było tego co Ty miałaś i co , powinny teraz Ciebie krytykować ? Cała cywilizacja się zmieniła, technologia, medycyna. Powinno się szanować i cieszyć z tego co się ma, że istnieją na świecie mądzry ludzie, którzy wymyślili udogodnienia dla nas. Gdybyśmy się zatrzymali np w latach 60 tych nie było by tylu leków i sposobów na poważne choroby, umieralibyśmy i by nas nie było.

Dla Ciebie kiedys normalną rzeczą było pranie na tarce, a dla mnie dziś jest posiadać w domu pralkę.

Daj dziecko na dzien i noc do babci czy cioci. Nabierzesz psychicznie sil i sie zresetujesz.