Od roku myślę o moim przyjacielu, którego odrzuciłam

Nie wiem, co mi się stało. Przypuszczam, że to przez to, że moje małżeństwo okazało się być jednym wielkim oszustwem. Przyjaźniłam się z pewnym chłopakiem 10 lat. Czytaliśmy te same książki, mogliśmy rozmawiać godzinami, mieliśmy mnóstwo wspólnych tematów. Tylko, gdy on mi wyznał miłość wystraszyłam się i go odrzuciłam. Tuż po skończeniu szkoły zwiazałam się z człowiekiem, który okazał się oszustem, kobieciarzem, a ja stałam się zgorzkniałą kobietą i wtedy pomyślałam o nim. I myślę intensywnie do tej pory, zastanawiam się co by było, gdybym wtedy go nie odrzuciła. Niestety czasu nie cofnę . Czy któraś z Was też ma taką historię i żałuje że nie dała szansy związkowi?

Ja tylko żałuję że jeden mężczyzna nie dał szansy mi... kocham mojego męża na zabój, jesteśmy zgranym małżeństwem, stworzyliśmy Kochającą się rodzinę. A jednak siedzi gdzieś w głowie ta niespełniona miłość. To chore... pół roku po naszym rozstaniu poznałam mojego męża i pokochałam go dojrzale i szczerze. Z tamtym chłopakiem to było szczeniackie zakochanie. Od lat nie mam z nim kontaktu a jednak czasem myślę o nim i śni mi się. Może to już taka kobieca natura, że rozpamiętujemy przeszłość i zastanawiamy się co by było gdyby. .. ?

Smutne

chyba rzeczywiscie tak jest ze w naturzde kobiety lezy rozpamietywanie i idealizowanie. tez mam najcudowniejszego meza na swiecie, kocham go nad zycie a mimo wszystko czesto mysle o swoim bylym przed mezem, czesem zagladam na jego fejsa co u niego slychac. byl moja pierwsza miloscia i pierwszym facetem w lozku i mam do niego duzy sentyment. chociaz wiem ze bylismy straszna para, klocilismy sie ciagle, rozstawalismy i schodzilismy z milion razy, to bardzo docenialam nasze hmm "wojny umyslow". prowadzilam z nim glebokie, zyciowe rozmowy w pewnym sesie rozwijalam sie przy nim. teraz mam spokoj, stabilnosc, pelny szacunek u meza ale czasem brak mi tych rozmow