Co sądzicie o tym tekście utworu?

Dla mnie jest dziwny, nawet jak na black metal. "Implozje ognistych ciał, zlodowacenie planet kompresja żywiołów, bezpłodnych matek lament przestrzeń jałowa niczym, piaski pustyni Seta wciąż wyje w strachu konająca gwiazda jej blask już nie oślepia, jej żar jujuż nie podpala usypia w objęciach najstarszej ze śmierci co nie zwraca życia lecz z niego wyzwala splendor miliardów dusz, zastygajacych w Panu podczas gdy wieczny wąż zjada siebie samego zaszyte usta niemo kryczą - Śmierć, Śmierć, Świeta Śmierć pogrążamy się w niebycie, pustce, absencji światła Gdy rozszalała bestia chwyci pyskiem Łańcuch czasu obróci w proch ogniwa, wykute przez demiurga odpada powieka, wszechwidzącego oka zatrzymany cykl kreacji, przez martwy płomień, który odrzuca przyczynowość, rozpuscza rzeczywistość Śmierć Cieplna Wszechświata, Śmierć Cieplna Wszechświata Śmierć Cieplna Wszechświata, Mahapralaja Śmierć Cieplna Wszechświata, Śmierć Cieplna Wszechświata Śmierć Cieplna Wszechświata, Mahapralaja" ale sam utwór jak dla mnie super, klimatyczny https://www.youtube.com/watch?v=DMr6boFYM94 :)

"Mahapralaja - pojęcie pochodzące z sanskrytu oznaczające pożar świata, ostateczny rozpad przejawionego wszechświata, ogień z nieba, ekpyrosis. Może oznaczać koniec życia Brahmy." Zastanawia mnie też sięganie do hinduizmu przez polskich black metalowców, jakoś mitologia hinduska nigdy nie wydawała mi się pasująca do tej estetyki.

a na początku nawiązanie do mitologii egipskiej(piaski pustyni Seta). Mamy do czynienia z swego rodzaju synkretyzmem. :)

boimy sie go a teraz s********j nudziaro j****a:D

a może jakieś bardziej inteligentne refleksje? :)

A co sądzisz o tym tekście? Mój kraj jest tam, gdzie krwawo wchodzi Słońce Tam gdzie gniazdo ma Biały Orzeł Tam gdzie Bałtyk płacze jantarem Tam gdzie Tatry sięgają hen ku gwiazdom I biorę w dłoń garść pradawnej ziemi Użyźnionej przez krew moich Ojców Czystej niczym rosa o poranku I tak dumnej, choć cierpiącej wciąż Lecz mój kraj to ledwie cząstka Wielkiej pięknej ojcowizny ludów Każda jej część niby gałąź Wielkiej lipy stworzonej przez Bogów Nasza dumna ziemia-matka, silne i piękna niczym Wiosna Żyje wciąż i trwa, jak jej dumne syny - dęby I wciąż się złocą pola, i wciąż płyną rzeki Wiecznie bije serce słowiańskiego rodu I choć wieki straszne zwróciły nas ku sobie Gałęzie lipy naszej wciąż sięgają w dal A jej korzenie mocne, stare jak ta ziemia W którą wrosła niegdyś by móc kwitnąć wiecznie! Ze Słońcem w sercu, ze Słowem na ustach Słowianie będą wiecznie trwać! https://www.youtube.com/watch?v=CjE_kVvK04w

Ładny, zgrabnie napisany, bez grafomanii. Dobry tekst, troche wzruszający :) Znam ten utwór, i co ciekawe poznałam go na kafe :P

Ja też:-)Czasem jest jakiś pożytek z kafe.A ty mnie nakręcasz do słuchania metalu ;-)

Co? W jakim sensie nakręcam cię do słuchania metalu? :P

świetny.