Razem a jednak osobno.

Proszę o nie pisanie , ze takiego sobie wziełas i czy nie widzialas przed ślubem :) , że on taki jest - bo nie był taki i nie myślałam, że taki się stanie. Mąż pracuje, ja zajmuje się dzieckiem, budujemy swój dom i mieszkamy u teściów- których lubię i oni mnie, albo po prostu dobrze udają :). ślub po kilku latach znajomości, dziecko 2 lata po ślubie. Mąż służbowo wyjeżdża do Niemiec-często, gdy go nie ma tęsknie, dzwonimy w sumie ok 20 minut dziennie, ostatnio gdy wraca to coraz częściej myślę że lepiej jak jest za granicą, wkurza mnie, gdy ja w nocy wstaję do małej (co 1,5 godziny)on sobie chrapie i jeszcze ma pretensję ,że go budzę. Gdy go o coś proszę- np. wynieś wózek córki albo śmieci (ma po drodze bo akurat wychodzi) to nigdy mi nie pomaga, ale gdy ktoś z rodziny coś od niego chce robi to odrazu. Bo ty jesteś samodzielna, i sobie sama poradzisz, ja jestem od zarabiania ty od opieki nad dzieckiem- ciągle mi to powtarza. Jestem samodzielna owszem, ale potrzebuje takich drobnych rzeczy, pomocy w błahych sprawach, usłyszeć bez okazji ,że mnie kocha, że nie jestem brzydka, gruba i do niczego- więcej nie oczekuje. Nasze wieczory wygadają codziennie tak samo, każde siedzi na swoim laptopie, nie rozmawiamy i on żłopie piwo i idzie spać. Sex kilka razy w tygodniu. Zero czułości- chyba że ja je inicjuje.Prezenty np na urodziny mam sobie sama kupować on daje na to fundusze- tłumaczy że nie wie co mi kupić. kocham go ale zastanawiam się czy chce by tak wyglądało całe moje życie- z nim ale jednak osobno. Juz nie wiem co powinnam zrobić żeby cos zmienić.