Jest mi smutno, bo nigdy nie będe na pewnym poziomie

Podoba mi się jeden chłopak.. Jestem samotna i takiego jednego sobie wbiłam do głowy. Nie znam go, ale sobie go wbiłam. Podoba mi się z wyglądu, studiuje, pracuje..porządny.. Ale ja nigdy nie będe na jego poziomie, jego znajomi też wyższy poziom.. wiecie starsi, ogarnięci.. A ja taka mała siksa.. Co z tego, że tylko 3 lata młodsza, ale zawsze.. I po prostu mi smutno. Pewnie jakbym ich poznała to by mnie wyśmiali..

cos taka niepewna siebie?

To jakas wyzsza sfera czy snoby ze wsi?

ani wyższa sfera, ani snoby ze wsi.. Po prostu "wyższy level zyciowy" że tak powiem.. Wiecie ogarnieci, z praca, wygladem, studiami, starsi, wysocy, z normalną rodziną, wyglądają na starszych, przystojni.. No jestem niepewna siebie..

Jak byłam młodsza to "starsi" 2 czy 3 lata nie zwracali na mnie uwagi albo wyśmiewali.. Teraz mimo, że jest jakieś 6 lat później ja dalej się boję, że ktoś mnie znowu wyśmieje ze względu na mój wzrost czy młody wygląd..

Haha no co ty, bedą się bić o takiego krasnala :D

jak bić? O co ci chodzi? Zjedź mnie porządnie żebym o tym wiedziała a nie w półsłówkach

Dziewczyno, ile Ty masz lat? 16? Bo jak więcej, to fakt, że jesteś młodsza działa na Twoją korzyść :D

Nie, nie 16. Możliwe, że w kontaktach międzyludzkich zatrzymałam się nawet wcześniej dlatego brzmię idiotycznie co zrobić..Nie chodzi o wiek.. chodzi o całą reszte

A zresztą to chciałabym żeby mnie ktoś tu zjechał, bo nie wytrzymuje ze sobą i sobie wyobrażam nie wiadomo co, "jadę" na scenariuszach wymyślanych w głowie, wbijam sobie do łba chłopaka u którego nie mam żadnych szans, któremu nie dosięgam do pięt dosłownie i w przenośni.. No kurde ile można..