Starac sie czy odpuscic?

Nie mam juz sil na takie zycie. Moze znajdzie sie osoba w podobnej ktora bedsie chciala to przeczytac. W domu nie mam wsparcia. Rodzice sa starssymi osobami I maja dlugi. Rozumiem ze jest ciezko I ze nie beda chodzic szczesliwi ale to nie byla moja wina. Oni tak pokierowali swoim zyciem ze w domu nie ma cieplej wody ani ogrzewania a 100 tys dlugu. Nie mam wsparcia zadnego.. wieczne pretensje. Jestes kurwą bo zostajesz na noc u kolezanki. Bezuzyteczna najgorsza wstydzimy sir za ciebie. Nie mam juz sily aby tak zyc. Czuje ze moja psychika juz nie wytrzyma tego. Jak dlugi mozna byc silnym? W dziecinstwie ojciec pil I bil matke zdradzal. To bylo pieklo. Teraz nie maja pieniedzy na chlanie. Wiec chociaz jedyny plus. Moja matka wykorzystuje moje rodzenstwo zeby dali jej pieniadze pomogli a potem nawet nie potrafi podziekowac. Dostanie kase kupi sobieflaszke piwko I jest super. Przy ludziacj staram sie byc normalna, smieje sie. Ale gdy tylko wracam do domu odechciewa mi sie zyc. Nic mnie nie cieszy nawet rzeczy ktore byly dla mnie kiedys wazne teraz nie maja znaczenia. Nie mam juz sily zeby wstawac codziennie rano do ludzi I starac sie zeby wytrwac do kolejnego poranka I nie zwariowac. Czuje sie samotna. Tak cholernie sama moze byloby lepiej skrocic to cierpienie I odejsc z tego swiata. W koncu nie jestem nikomu potrzebna.

za bardzo przeżywasz każdy ma swoje problemy jedni większe drudzy mniejsze zamiast się mordować planuj wyprowadzkę po 18 urodzinach

Współczuję :(

chyba nie byli aż taką patologią skoro żyjesz, dożylaś takiego wieku, nie skończyłaś w beczce z kapustą, nie masz choroby