Gdy jestem wśród ludzi, na mieście to chce mmi się wyć..

Czuję sie taka samotna. Taka malutka wśród prawdziwych ludzi. Jak takie zero.. Osoba , ktora zawsze będzie sama.. Widze tych wszystkich ludzi.. w parach, z rodzicami, dziecmi.. A ja zawsze sama.. Jest mi tak żle.. nigdy nie bede normalna..

A możesz powiedzieć dlaczego?

https://www.youtube.com/watch?v=REEeK4JgqgA

Prowokatorze, nie każdy marzy o życiu w kieracie, obwieszony dziećmi i rolkami papieru toaletowego oraz kadłubem kuraka na niedzielny obiad dla famylji.

Bo nie mam nikogo, nie mam znajomych, przyjacioł. Oni wszyscy już mają swoje kręgi.. A nawet jeśli mogłabym kogoś poznać to nie mam nic do zaoferowania.. nie wiem nawet jak mogłabym ludzi zatrzymać w swoim życiu. Dobija mnie jak widze tych ludzi. Czuję się jak zero. Jak małe dziecko, zagubione, samotne..

Powinna się już przyzwyczajać do takiego życia. Mówi się trudno.

Nie chce się przyzwyczajać. Nie chce się tak czuć..

To znajdz faceta dużo jest wolnych samotnych facetów.

Nie mogę. Bo nie mam im nic do zaoferowania.

Też czasami czuje się samotna bo nie mam tej drugiej osoby,a pierwszej młodości juz nie jestem, ale jakoś chyba nauczylam się z tym żyć, bo nie reaguje na ludzi tak jak ty,staram się cieszyć tym co mam, zdrowiem, kochanym psem, rodziców też mam wspaniałych, mam co jeść i gdzie mieszkać,więc chyba nie jest tak źle...kocham życie mimo tego , ze nie jest do końca takie jak bym chciała zeby było

Mogłabym Cię przytulić :) oczywiście o ile nie jesteś za gruba i zdołam Cię objąć ramionami :D

Mam identyczne odczucia. Nawet nie wiedziałem jak je przelać na papier (czy kafe) a tu proszę. Temat wyjęty mi z ust. Też się czuje jak takie dziecko we mgle, nikomu nie potrzebne, przez nikogo poważnie nie traktowane.

Jeszcze gorsze jest to, że chce mi się płakać jak jestem w jakimś towarzystwie.. Wydaje mi się, że tacy ludzie to "za wysokie progi" dla mnie.. czuje się fizycznie tak źle, że aż mnie w środku boli, że jestem takim nikim:

Masz najprawdopodobniej zaniżone poczucie własnej wartości, dlatego wypowiadasz się o sobie w tak negatywny sposób i jesteś dla siebie bardzo krytyczna. Radziłabym porozmawiać z psychologiem. Bycie samotnym to jedno, kiedy faktycznie nie ma się nikogo wokół siebie, a poczucie bycia samotnym to coś zupełnie innego. Pozdrawiam!