Samotnosc, wedlug mnie...

Wymaga sily wewnetrznej i odwagi by zyc w pojedynke jako kobieta. Latwiej znalezc kogos i zyc wspolnym zyciem lub sie na kims ´´uwiesic. Pisze ze swojej perspektywy. Chcialam kiedys zalozyc rodzine, miec dzieci i sie im poswiecic. Zycie potoczylo sie inaczej. Brakuje mi kogos do kochania, o kogo moglabym sie troszczyc kazdego dnia i z kim moglabym dzielic sie problemami. Z drugiej strony pewnie powinnam sie cieszyc ,,wolnoscia´´, tylko kiedy za duzo jet tej wolnosci i wolnosci, wydaje mi sie czasem, ze stoje w miejscu. Jakie sa wasze przemyslenia na temat samotnosci?

samotność jest mi niezbędna do życia jak powietrze,ale miłość uskrzydla ,mam dwa w jednym i tak lubię to przeplatać

mieszkam sam od 20 lat i mysle ze jestem sam bo? niewiem sam dlaczego tak jest. Trafiaja mi sie same mezatki ,pijaczki albo jakies dziwolągi ktore chodzą czasem domnie zeby zapalić wypić kawe i na piwo uszczelić mnie biednego misia. Jakos normalna baba pracujaca z checia na wspulne zycie mi sie nietrafia:-)