Jak żyć z mężem którego nie kocham już?

No jak? Tak bardzo go kochałam, ale przez to jak postępuje i co zrobił moje uczucie do niego stało się zimne.. Jak żyć? Z nim pod jednym dachem?

Rozwiedz sie

A rozwód, zmiana domu?przecież nie musisz z nim być

Znowu ta bajkopisarka,kilka tematów dziennie,s********j stąd ale już

Chyba chory jesteś... Tutaj kiedyś pisałam z jakiś rok temu i ocalkiem innej sprawie.. Rozwód nie wchodzi w grę... A chamstwo i złość mojego męża siegnelo poziom zenitu. Po prosty nic do niego nie dochodzi. Chyba to prawda że z biegiem lat kobiety są mądrzejsze,a mężczyźni zachowują się jak zbuntowany nastolatki...

Up

To zalezy ile was laczy. Ja mam podobnie w dodatku kocham innego ale boje sie ryzykowac. W zyciu mam tylko meza nic wiecej.

mówie ci spieprzaj dziadówo chałupe posprzątaj bo pewnie brudem zarosła

Po grzyba jej odpisujesz?ona ma kilka-nascie tematów na dzien,daj sobie spokój

Dlaczego rozwod nie wchodzi w gre?

Chyba to prawda że z biegiem lat kobiety są mądrzejsze,a mężczyźni zachowują się jak zbuntowany nastolatki... >>>>>>> to jest prawda

Bo są jeszcze inne cipy które nie pierdolą takich głupot.

Ja nie kocham innego. Porządek.mam w domu bo dom to nasze gniazdo. 99% facetów to jest właśnie taką jak napisałam wcześniej i z pokroju takiego co myślą że jak pójdą na d***** to myślą że zdobyli Mont Everest wow

Mam podobna sytuacje. Bylam totalnie zakochana, a on zapewnial, ze tez mnie kocha. Po slubie okazalo sie, ze on jest jeszcze chlopcem, nie dojrzal do bycia mezem czy ojcem. Mamy dziecko. Nie chce zyc tak jak zyje, ale nie moge zdecydowac sie na rozwod. On wyssal ze mnie cala wiare w siebie, energie do zycia. Nie nienawidze go, ale wiem, ze nasze drogi dawno sie rozeszly.

Podobnie jest u nas... Przed ślubem to myślałam.ze to ideał faceta ...Bo i mądry pracowity inteligentny wysoki Blondyn.. Kulturalny a teraz?

Ja też byłam w takiej sytuacji. W toksycznym malzenstwie. Nie wyobrazalam sobie rozwodu, nie widzialam takiej mozliwosci, bo dzieci, bo dom. Trwało to 7 lat i w koncu coś we mnie pękło. Nie wytrzymałam. Rozwiodlam się mimo wszystko. Mam teraz święty spokój. Można powiedzieć, ze jestem szczęśliwa. To było najlepsze rozwiązanie. Dzieci są teraz spokojne, nie widzą ciągłych awantur tylko uśmiechnięta mamę A tatę też często odwiedzają. Życzę Ci dużo siły.

Dziękuję. Tylko ja nie wiem w która mam iść stronę..