Gdy prawdziwa miłośćc przychodzi zbyt późno!

Beznadziejna sytuacja. Nie tuzinkowe życie. Szybkie wybory. Dzieci, rodzina. Brak spokoju. Praca w obcym mieście. Pustka w sercu, mimo iż w życiu jest wszystko. Świadomość, że wszystko jest nie tak i wyrzuty sumienia na myśl o własnym szczęściu. To ja. Oczy w których, tonę bez opamiętania. Uśmiech, który topi we mnie cały czarny lód. Wolna jak ptak, gotowa zatonąć w świecie, który ja zwiedziłem bardzo szybko. To ona. Mówię kocham, ona że dla mnie nic niema prócz wszystkich cudów, które w niej są. Myśl, że nic mnie z nią nie łączy i że może zniknąć tuż za rogiem pozbawia mnie tchu. Silny i bezwzględnym klękam. Cały czas prosiłem, żeby pojawił się ktoś kto wypełni pustkę, która przyszła z czasem. Efekt odwrotny - pustka zamienia się w próżnię i pochłania mnie bez końca. Myśl, że nie mam na nią wpływu kręci mnie i paraliżuje zarazem. To chyba kara za wszystkie moje grzechy w życiu.

nigdy nie jest za późno na prawdziwą miłość..bo to dla poznania tej miłości się urodziłes..widocznie potrzebowałes tyle czasu i dlatego przyszła teraz...póki żyjesz, poty jeszcze możesz dac sobie szanse być szczęśliwy...korzystaj.z tego czasu...korzystaj z tego co dał ci los z tego szczęścia i ciesz się ta miłością ;) pozdrawiam i życzę szczęścia !:)