Facet i gry?

Witajcie. Pasją mojego faceta są gry, a ja ich nie cierpię. Bez konkretnego powodu, po prostu tego nie lubię i mnie to nie interesuje i nie zainteresuje, bo już próbowałam. Akceptuję jego grę w piłkę, piwko z kumplami, ale gier nie mogę... i w czym problem? W tym, że gry wypełniają 60, ba nawet 70 procent jego czasu i on nie widzi w tym problemu, nawet gdy ze mną gada, to chciałby gadać często o tym. Wiem, że nie mogę mu zabronić jego pasji. Aczkolwiek nie jest on już licealistą i wolałabym mieć w nim faceta z poważniejszymi priorytetami. Jakaś rada? Któraś z Pań się z czymś takim zmierzyła?

zaakceptować lub odejść, ja niestety nie wytrzymywałam i musiałam odejść :((

Jeszcze jego fantastyczni KOLEDZY namawiają go, aby grał więcej, żeby bronił swojej pasji, że to sens życia... Brak mi słów