W ogole nie wychodze z domu

Czuje sie jak smiec, jestem beznadziejna, gardze soba... nie mam wyobrazni, pomyslu na siebie, nie wiem co robic. Jak spotykam kogos po dluzszym czasie to zachowuje sie jak zwierze z dziczy. To takie zalosne. Ciagle spie i spie jem i ide spac ponownie.. nie powinnam byc taka zmeczona bo nie robie nic pozytecznego.

Męczy nic nie robienie bardziej niz cokolwiek innego. Kiedys tez taka bylam jak Ty. Ale praca mnie "wyprostowala". Kiedy jej szukalam myslalam ze zawalu dostane i mialam wrazenie ze zachowuje sie jak idiotka. Wszystko mnie stresowalo. Ale jak zaczęłam pracować, spotykac sie z ludzmi i zalatwiac rozbe sprawy po urzędach (nie ma ze boli taka praca) to wszystko minęło. Warto walczyć

gość dziś x popieram, znalezienie pracy dobrze robi. gólnie znalezienie interesującego zajęcia jest wskazane w takim wypadku.

JA też popieram. Miałam taki sam problem

Musisz się po prostu ruszyć z domu . Na początek do pracy. Ja niestety jestem sama ; nie umiem sobie jakoś nikogo znaleźć. Ale mam tak zajęty czas że tego nawet nie zauważam. Praca , studia podyplomowe, angielski, niemiecki , fitness; od czasu do czasu jakieś kino teatr etc . Musisz wyjść z domu .

nie mysl o sobie tak źle,masz zastój,nie wiesz co robić ale to nie znaczy,że jesteś beznadziejna..wiara w siebie jest podstawą i bez tego nie ruszysz z miejsca,musisz wierzyć,że jesteś w stanie,że stać Cie na działanie :) i że zasługujesz na szacunek i miłość tak jak inni niezaleznie od tego co robisz