Czy ja go dobrze zrozumiałam?

Słuchajcie... To, że ktoś z was mi tutaj napisze "fuj jaki staruch" nie wnosi do tematu nic także dziękuję za takie komentarze.

Tak na powaznie, jak Ty sobie wyobrażasz ten związek? On jest sprawny fizycznie? Przyjdzie Ci ochota na spędzenie weekendu na rowerach, czy on jest w stanie dotrzymac Ci tempa życia? Bierzesz pod uwagę, że on w tym wieku, w każdym momencie może się powaznie rozchorowac i to na Ciebie spadnie obowiązek opiekowania się z nim?

Kompletnie nie wiem co powiedzieć, nie wiem co mam zrobić. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji. Tak, on jest sprawny fizycznie. Jeździ samochodem, nie ma problemów z poruszaniem się, widzi, słyszy... Można powiedzieć, że bardzo dobrze się trzyma jak na jego wiek. Wiem, że człowiek w tym wieku może np. się rozchorować lub wymagać opieki, a porzucenie kogoś w takim momencie byłoby po prostu niegrzeczne i nie w porządku. Nie wiem co mam zrobić.

porzucenie kogoś w takim momencie byłoby po prostu niegrzeczne i nie w porządku. X Ale bycie z kimś z litości i z wdzięczności, za np prace, też w porządku NIE jest. Jesteś młoda, w każdym momencie możesz się zakochać. Z nim dzieci mieć nie będziesz, nawet nie ma co planować, bo wychowywać dziecko bez ojca, to ciężka praca.

Oczywiście, że nie jest w porządku bycie z kimś z litości tylko, że ja już sama nie umiem swoich uczuć określić...

Wcześniej pisałaś, że traktujesz go jak ojca, a dzisiaj? Po spędzonych świętach, co do niego czujesz? Zapytam prosto z mostu, kiedy z nim jesteś, masz ochotę go pocałować? Wyobrażasz sobie intymniejsze sytuacje? Pociąga Cię jako mężczyna?

Ale cie urobil. Na starosc mlode cialko do roochania...

To jest chyba bardziej skomplikowane niż sądziłam. W jakiś sposób go kocham. Nie wiem czy to powinno tak wyglądać, nigdy wcześniej nic podobnego nie czułam.

Kochasz, miłość-miłości nie równa. Kochasz go jako męzczyznę, czy kochasz go jak członka rodziny?

Jak to urobił? Do łóżka z nim nie poszłam.

Tak jak kogoś bardzo mi bliskiego.

Czyli nie czujesz do niego pociągu fizycznego? Bardziej jako przyjaciela, zaufanego człowieka, wujka?

Gdy tak rozmawialiśmy sobie w te Święta poczułam chęć pocałowania go ale nie odważyłam się. Nigdy się nie całowałam.

To ja już nie wiem, traktujesz go jak rodzinę, czy jak potencjalnego partnera?

Wyobrażam sobie wspólne życie z nim.

Więc masz odpowiedź na swoje pytanie.

Czyli co powinnam zrobić?

świeża i nierozrooochana čipkâ mu się trafiła uhuhuhu :D

Ja nie czuję się chyba gotowa na zbliżenie intymne bo się boję i wstydzę.

Uwielbiam spędzać z nim czas, rozmawiać z nim. Ufamy sobie. Kocham jego uśmiech. On sprawia, że czuję się szczęśliwa i wesoła. Przekazuje mi taką dobrą energię do życia. Cieszę się, że go mam.

Zdecydujesz się na związek z nim?