Czy to możliwe

Zobaczyłam dzisiaj na ulicy dziewczyne mniej więcej w wieku mojej córki, ktorej twarz przypominała moja z czasów gdy byłam nastolatką.Zamurowalo mnie i stanelam jak wryta patrząc na nią, wyglądała jak ja,oczy,usta,nos,kształt twarzy,charakterystyczny dołek w podbródku,jakbym zobaczyla siebie sprzed 30 lat.Jestem przerażona,w mojej glowie jedna myśl, ze moglo dojść do pomyłki po porodzie i dzieci zostaly zamienione,tyle sie słyszy o takich historiach.Powiedzialam mężowi o tym,niedowierza mi,patrzyl na mnie i powtarzal ze to zbieg okolicznosci i ze przesadzam. Poszedł spać ale ja nie moge sie pozbierać. Patrze na zdjecie mojej córeczki, ma 17 lat,nie przypomina mnie ani troche,do męża tez nie jest podobna ani do rodzeństwa,chłopcy sa tak jak my brunetami,ciemnoocy,sniada cera a córka ma wlosy taki mysi blond,szare oczy,jasna skore,taka wręcz różowawa i zawsze opala sie tak ze spiecze raka.Moi rodzice tez maja brązowe oczy i ciemne włosy, moja siosta i bracia również, męża matka szatynka a ojciec brunet.My wszyscy wysocy,mąż 190 cm,ja 178 cm,chlopaki rosna jeszcze ale juz mnie zaraz przegonia a córuś niska i drobna dziewczyna.Boze nakrecam się juz tym wszystkim i cały czas widze twarz tamtej dziewczyny. Dlaczego jej nie zatrzymalam,chociaz nie wiem co bym jej powiedziala bo stalam jak sparalizowana.Nie wiem co mam zrobic,poprostu zapomnieć o tym zdarzeniu i żyć dalej.