Mam 26 lat i jestem wrakiem człowieka.

Mam 26 lat i jestem wrakiem człowieka. Nie czuję się ani ładna, ani seksowna, mam 5 kilo nadwagi, włosy przerzedzone, słabe, od dawna mi wypadaja mimo dobrych badan, gdybym mogla nosilabym w lecie czapke przez to lysienie. Przestalam je farbowac. Jak sie pomaluje tuszem i kredka to juz szczyt moich mozliwosci, a kiedys uwielbialam robic makijaz. Nie mam jakichkolwiek checi do zycia mimo ze mam meza i 4-letnie dziecko . Nigdzie nie wychodzimy z mezem, jedynie na zakupy i ewentualnie jak jedziemy na urlop. Dziwnie obojetnie sie z tym czuje jak widze na portalach albo na ulicy, jak dziewczyny/kobiety przesciguja się w ubiorze i makijazu, tylko aby je podziwiano lub oceniono, czy sa piekne. Czy ja sie psychicznie zestarzałam? Bo czuje sie jak 50-latka a chyba nawet gorzej nie obrazajac kobiet w tym wieku. Nie chce mi sie nawet ladnie ubierac, choc ostatnio kupilam sobie perfume. Szwagierki sa zadbane i szczuple i chyba mnie obgaduja z tesciowa. Nie wiem sama co mam zrobic, ale chyba juz sie nie zmienie :/

Zachowujesz się jak typowa jęczybuła, polecam sport - jednocześnie pomoże na nadwagę, wyrzeźbi sylwetkę i poprawi humor.

Od jakiegoś czasu mam straszny problem z trawieniem. Ogólnie wygląda to tak że czuję dziwny ból w lewym boku, oprócz tego mam gazy ;-(. To nie jest przyjemne. Odczuwam to po tłustym jedzeniu i nawet małej ilości alkoholu. Moja przyjaciółka twierdzi że to jest trzustka i żebym tego nie lekceważyła. Dała mi jakieś proszki lipankrea, powiedziała, iż sama z nich korzysta i jej pomagają. Mi też pomogły, aczkolwiek nie wiem co dalej. Troszkę się boję... Nie wiem za bardzo co mam z tym zrobić.

To wyobraź sobie, jak będziesz się czuła, gdy będziesz miała 36 lat...

też się tak czuję czasami, z tym, że nie mam faceta, ani dzieci :( starałam się, starałam, ale nic nie wskórałam, czuję, że nie ma przede mną żadnych perspektyw, jestem żywym trupem :(

ostatni wpis nie byl moj, glupi podszyw.

jestem 10 lat starsza i zmagam się z tym od kilku lat,jak początkowo nadwaga była 5 to teraz jest 20 kg .... włosy..eh szkoda gadać,to depresja ,takie g****o które się leczy ale ciągle wraca.

Tak, dokładnie, żadnych perspektyw. Jeszcze 2 lata temu było ok ,a potem powoli organizm sie posypal, to lysienie i nadwaga mnie dobija. Dobrych lekarzy to ze swieca szukac w tym kraju. Ten pęd ku doskonalosc****erfekcji, teraz wydaje mi sie ułudą, czyms co nie ma najmniejszego sensu. Jak przychodzi choroba, stres, lysienie albo inne rzeczy , to czlowiekowi jakby otwieraja sie oczy. Beznadzieja totalna. Ze zdumieniem patrze na kobiety, ktore wstaja co rano, maluja sie, stroja, ida do pracy, potem jeszcze pracuja w domu...niedawno sama taka bylam.

mąz juz od dawna nie śpi ze mną i nawet przyznał się , ze posuwa sąsiadkę której facet wyjechał do roboty do Angli :(

spadaj podszywie

Co Ty pieprzysz? 26 lat i wrak człowieka? Nie cierpię takich meczybul.

to jest fakt, tak sie czuje. a dotarlo to do mnie, jak tesciowa i szwagierki zaczely mnie obgadywac, tesciowa nawet powiedziala o mnie ze ja jak stara baba a sama jest po 50-tce. moze to rzeczywiscie depresja, nie znam sie na tym. sek w tym ze z nikim nie rozmawiam i nie zale sie nikomu, dopiero tutaj napisalam, wiec nie uwazam sie za kogos, kto jeczy, musialabym tak robic bez przerwy.

To nie jest kwestia Twojego wygladu tylko Twojej psychiki. Zabierz sie za siebie od tej strony i zobaczysz ze wszystko sie jakos pouklada. Masz meza, dziecko,zakladam ze jestes zdrowa- dla niektorych ludzi to jak los na loterii- nieosiagalne marzenie :/. 5 kg to nie jest nic strasznego;) uwazaj tylko zeby nie doszlo do 25 albo wiecej.

Ja też, ale to jakby wątek poboczny.

a dotarlo to do mnie, jak tesciowa i szwagierki zaczely mnie obgadywac no tylko jej j***ać, stara megiera