Bo kocha się pomimo coś, a nie za coś?

Nie możemy być razem z kilku powodów. On mnie odrzuca, chociaż wiem, że nie jest mu łatwo. Czy to normalne, że i tak jestem szczęśliwa samym faktem, że po prostu go kocham? Że wiem, że nie przestanę i daje mi to szczęście? Że mam przeczucie, że jeszcze kiedyś będziemy razem?

On mnie odrzuca, chociaż wiem, że nie jest mu łatwo- weź skończ piertttolić. mam to w d***e. yebał cie pies i twoją też. jestem szczęśliwa bo niedlugo zaczne poszukiwania :)

Wszystko,co odczuwasz jest jak najbardziej normalne,ale nie zdarza się często. Szczescie to delikatna sprawa,chroń je i znajdź radość w intymnym przeżywaniu swoich uczuć,bez potrzeby analizowania tego ze światem. Złudne jest bowiem to,że ktoś stuprocentowo zrozumie Twój świat,złudna jest też potrzeba dzielenia się nim z innymi. Bo,właśnie,skoro jesteś szczęśliwa,skąd ta potrzeba?

Potrzeba dzielenia jest stąd, że nie rozumiem tego. Nie rozumiem jak można coś takiego czuć w takiej sytuacji. I po prostu zastanawiam się, czy są ludzie, którzy mają/mieli podobnie

ja żebym tak myślała to musiałaby mi "półka spaść na głowe" a co z potrzebami bliskości, obecności drugiej osoby itd?

Kocha się pomimo wszystko. To dotyczy ludzi którzy są razem. Wtedy mnóstwo rzeczy weryfikuje się realnie na codzień. To jest realne, reszta to urojenia, które mogą trwać latami bez żadnego większego znaczenia.

Zycie w iluzji,to nie zycie tylko przesypianie zycia.