mogę się trochę pożalić

to 30 tydzień, kręgosłup mi nawala, nogi puchną i mam doła bo się boję czy wszystko będzie dobrze. To tyle, wyżaliłam się..... teraz wy dodajcie słowa otuchy/to moje pierwsze dziecko

A co ja mam powiedzieć.. 32 tc, jestem w pracy, po pracy zajmuję się domem i mamy do oharnięcia 4 i 2 latka...Korzystaj z wolnego bo lepiej długo nie będzie :D Takie życie matki, a jak się będziesz zamartwiać po urodzeniu...Taki los. Będzie dobrze.

Później będzie tylko gorzej :) Nie myśl, że po porodzie KIEDYKOLWIEK odeśpisz, odpoczniesz, zrelaksujesz się. O dziecko będziesz się martwić do końca swojego życia. Zero luzu, już nigdy nie będziesz całkowicie wolna, o dolegliwosciach fizycznych juz nawet nie wspominam. Macierzyństwo to koniec życia.

Miałam nadciśnienie, dużą wagę, zbierałam wodę, było mi ciężko i chciałam już urodzić. Teraz zaś śpię może 2 godziny na dobę, stały ryk i kolka. Jednak ciąża była pięknym czasem.

a ja mam 14msc adhd i nie odpoczywam przy nim, ale mimo wszystko nie chciałabym być z powrotem w ciąży mimo, że teoretycznie mogłam spać do woli to nie spałam bo cierpiałam na bezsenność i okropne swędzenie, strach też robił swoje.

No to pocieszyłyście autorkę:) Ale przecież to sama prawda, bez lukru i owijania w bawełnę, życie to nie reklama nutelli....... Będzie dobrze :) brzuch do góry...