problem z mamą...proszę o opinie

hej. tutaj nas najwiecej, wiec pozwole sobie w skrocie napisac o co chodzi i poprosic Was o wyrazenie zdania: moi rodzice niezbyt się dobrali, odkąd pamietam marzylam o tym, aby sie rozwiedli. my z siostra zalozylysmy rodziny, wyprowadzilysmy się, a u nich - bez zmian. moj ojciec pracuje dosyc ciezko, utrzymywal nas wszystkich, bo mama jest na rencie. bywa zmęczony, pracuje niemal 7 dni w tygodniu. Mama mu ciągle wypomina rozne sytuacje sprzed 35 lat, wiecznie krytykuje i porównuje (na niekorzysc dla ojca) do innych mezczyzn. Ojciec z kolei, jest prostym człowiekiem, mówi co myśli, ale intencje ma dobre. Dosyc szybko się denerwuje (moja mama niestety działa na nerwy po 15 minutach). No i ostatnio ojciec powiedział dwa słowa za duzo, mama się obraziła, jak zwykle wielkie halo-zamiast usiąść, pogadać... Przyszła do mnie i oświadczyla, ze powiedziala ojcu, ze chcemy z siostra przyjechac do niego na rozmowę zapytać dlaczego w ten sposób traktuje ich matkę?! Wkurzylam się, mogę wysluchac, ale nigdy do czyjegos malzenstwa bym się nie mieszala. Powiedziałam, że nie chcę, by tak robila-bo nie bylam swiadkiem tej ich sytuacji i ze dlaczego nie zapytala nas z siostrą czy my sobie życzymy być wplątywane w sprawy prywatne naszych rodziców? Wstala i cos krzycząc wyszla ode mnie z mieszkania. Moja starsza córka zaczela plakac za babcią, no i cala ta szopka, nerwy jakies z kazdej strony. To bylo jakis czas temu, do dzis jest cisza...nieawem dzien mamy. Co uwazacie, bo sama już siedzę i się zastanawiam.

nic nie zrobisz, taki typ kobiety - wieczne narzekadlo. dobrze myslisz, najlepiej sie nie wtracac. jak sie matka chce obrazic, to niech sie obraza. dorosla kobieta a szuka pomocnikow do swojego malzenstwa jak dziecko.

Dzięki za odpowiedź. No właśnie, teraz tak obserwuję mamę z oku i uderza mnie to, czego prędzej nie widziałam...albo nie rozumiałam. Ona WIECZNIE NARZEKA. Krytykuje, wyśmiewa, rozlicza ludzi z ich słów, gestów. Próbuje ludzi zmieniać na siłę. Mówi wszystkim jak mają się zachować (wg niej tylko jej zdanie jest słuszne i jak ktoś robi inaczej=robi źle). Takie to wszystko przykre. Mama, która sama oczekuje opieki i niańczenia. A ja bym chciała mamę, na której ramieniu będę mogła się oprzeć... Po prostu wezmę na przeczekanie, bez złudzeń, że coś sobie przemyśli i zrozumie. Jestem tylko zła, że nawet nie starała się, by moje dzieci nie były świadkami takich scen.

opisałaś moją mamę. była dokładnie taka sama. zrobiliśmy zebranie rodzinne. powiedzieliśmy co myślimy o wplątywaniu nas w ich kłótnie, że póki nie zrozumie i nie postara się zmienić to nie będziemy odwiedzać i dzwonić. obraziła się niesamowicie. 2 lata nie odzywała się do mnie i mojego rodzeństwa. wreszcie zrozumiała. teraz jest kobietą do rany przyłóż. można wreszcie porozmawiać jak z mamą, przytulić zwyczajnie kochać.

2 lata, to musiało być ciężkie.

tak było i nam i jej. mieliśmy kontakt z tatą więc wiedzieliśmy co się u nich dzieje. czy jest zdrowa czy wszystko w porządku. ważne, że to ją wyrwało z tego jej świata wszystko wiedzącej i narzucającej swoje zdanie. nie znosiła sprzeciwu. uważała, że wie najlepiej i wszyscy muszą robić tak jak ona chciała. na szczęście już mamy to za sobą.

Coś jak moja;/

Jakbym czytala o mojej matce. Tragedia. Z tym ze moja matka to poison ivy TOKSYNA.