rozwód ,2,5 letnie dziecko i depresja

wyszłam za mąż bo go kochałam, on bo byłam w ciąży. ja stawałam na głowie, żeby było dobrze on miał fochy, ciagle mnie krytykował, mysle, że nigdy mnie nie kochał. Odszedł, złożył pozew jest z siebie zadowolony. Ja zostałam z malutkim dzieckiem i epizodem depresyjnym. Nic mnie nie cieszy, mam nerwicę, rozpaczam i boję się, że kolejnego spotkania w sądzie nie przeżyję. najchętniej zapadłabym się pod ziemię... nie radzę sobie z tym, czuje się samotna i upokorzona

a masz rodzine żeby ci trochę pomogla? masz dziecko, masz dla kogo zyc i musisz o tym pamietac bo dla niego Ty jesteś wszystkim. Wiem, ze łatwo pisać ale musisz się wziasc za siebie a z czasem wszystko się pouklada

piess

mieszkam zdala od rodziny, mam wsparcie u znajomych, przyjaciół, ale weekendy spędzam sama, w ciagu tygodnia wpadam w wir pracy, ale w weekendy dostaje szału, w ciągu tygodnia sie uśmiecham i udaje, że wszystko jest ok a w weekendy chce mi sie wyć, chce umrzeć, mam poczucie porażki i jestem samotna

to nie siedz w weekendy sama w domu. Tylko zabierz dziecko, wyjdz do znajomych, lub zapraszaj znajomych do siebie, abys jak najmniej myslala o tym. Zobaczysz z czasem wszystko się ulozy i kiedyś jeszcze poznasz faceta, który będzie zasługiwał na Ciebie. I naprawdę Cie pokocha. Ciebie i Twoje dziecko

znajomi maja swoje życie, w weekendy wyjeżdżaja albo odpoczywają, nie jest to takie proste... z dzieckiem wychodzę, spaceruję, robie zakupy, a potem wracam i czuję ból, czuje pustkę, nie chce żadnych związków, chce sie uwolnic od obsesji porażki, chcę nabrac dystansu, ale nie moge

co za dziwna maniera pocieszac,ze znajdzie kogos kto ja pokocha itd. Nikt normalny nie pcha sie w zadne relacje,zwiazki,znajomosci,gdy ma nie zamknieta przeszlosc,gdy glowa i mysli wciaz zajęte toksycznym poprzednim uczuciem. Trzeba sie ogarnac,nabrac wewn.sily i dopiero myslec o facecie a nie szukac,by zapelnic pustke po porzednim,bo mega depresja w skutkach gotowa!

na razie nie możesz się uwolnić od tego, od tych myśli, bo wszystko jest za swieze...z czasem wszystko minie, wierz mi, wiem co pisze...i spojrz na to z tej strony czy chcialabys być do końca zycia z kims kto Cie nie koch i nie szanuje...? raczej nie. To może nawet dobrze się stało.

gość 21.53 czytaj ze zrozumieniem, napisałam kiedyś, nie już, teraz, zaraz. Wiadomo ze najpierw trzeba się pozbierać po jednym, dojść do siebie i dac sobie czas, a nie zwiazac się z kims tylko dlatego żeby nie być sam.

to nie o to chodzi, że ja nie rozumiem zjawiska, komuś z pewnością bym doradziła, co ma robic, ale sama nie moge, mam wrażenie, że potrzebuję cudu, żeby sie uwolnic, wyrwać, Mam małe dziecko, ciężko pracuję, po pracy lecę zmienic nianie, piorę, gotuje, sprzątam i czzekam na kolejny dzień nie mam już ani czasu ani kasy na terapeutów, choc obawiam się, że bez farmakologii ssobie nie poradzę, myslę o tym, żeby wyjechać z miasta, gdzie mieszkają "przzyczyny" mojego cierpienia...ale czy ucieczka cos da jak problem jest w mojej głowie...

21'58,uderzyc w stol a nozyce sie odezwą...Mowa o manierze a nie o tobie!

Rozumiem cie doskonale....Mąż zostawił mnie po 12 latach razem, w tym 6 latach małżeństwa z 1,5 rocznym synkiem, bez pracy....bo stwierdził, że mu takie życie nie odpowiada. Byłam załamana, powiem ci jedno, czas leczy rany, czas, daj sobie troche czasu, a póki co walcz o kazdy dzień, a z czasem zobaczysz ze bedziesz czuła się lepiej. Walcz bo masz dziecko. Ja znalazłam prace, po roku zmieniłam na lepiej płatną, mieszkanie zamieniłam na wieksze, poznałam mezczyzne, który pokochał mnie i synka. Jestesmy zareczeni i bardzo szczesliwi.....musisz wierzyć, że z czasem wszystko sie ułoży...

mnie trudno przeżyć kilka dni, nie myslę o przyszlości, niechcę myslec o przeszłości, szkoda mi siebie i dzziecka. On jest mały ale strasznie tęskni za ojcem i kocha go, mimo, że ojciec mu zafundował takie życie, nie potrafię znieść jak moje dziecko cierpi i nie wiem, co powiedzieć ...........

I dlatego kolejność : slub a potem dziecko powinna byc zachowana. Aby miec pewność ze ludzie oboje, żenią sie bo chcą a nie musza.

ale brednie,że jak kolejnosc odwrotna to bedzie dobry związek.

nie cofne czasu, muszę radzić sobie tu i teraz. Nie mam zbyt dużo siły, jestem słaba psychicznie ale wiem, że muszę działać, walczyc z przeciwnościami, bo mam dziecko, które potrzebuje kochającej silnej matki, która pokaże mu jak żyć, choć wiem, że to nie bedziełatwe