Nie mam żadnych znajomych i hobby ponieważ nie odczuwam emocji

nie bawią mnie koncerty, mecze sportowe, wyjscia z innymi, szczerze mowiąć nie rozumiem dlaczeo ludzie się emocjonują np meczem albo na koncercie krzyczą, piszczą, skaczą, ja tak nie potrafie, stoje raczej nie ruchomo, oglądam coś i tyle, nie odczuwam z tego powodu ''podniety'', nie odczywam radosci, w ogole jestem nieemocjonalna, nawet na pogrzebie własnego ojca nie płakałam, z tego powodu nie mam praktycznie zadnych znajomych, jedem nudna jak flaki z olejem, z facetami tez zero, jestem młoda a czuje że mam poważne problemy psychiczne :O tak byłam u psychiatry, brałam nawet 3 rózne leki i żaden nie pomógł mi w najmniejszym stopniu, dwa z dnich wręcz pogorszyly moj stan, po jednym byłam słaba i senna, po drugim nerwowa. Wiecie, ze nawet gdyby mnie ktos chciał zgwałcić to ja bym nawet nie krzyczała, nie broniła się zbytnio tylko oddała by zrobił swoje i dal mi spokoj ? a potem bym o tym zapomniala i nigdzie nie zgłosiła :(

a jest coś co lubisz? robić,czytać,cokolwiek co lubisz

Jestes po prostu bardzo poważna. I nad dojrzała na ten świat. Na to społeczeństwo. Jak ja. ~kris

Miałem taki epizod w swoim życiu to bylo spowodowane uszkodzeniem mózgu na szczęście po paru miesiącach minęło chociaż nie jest tak dobrze jak było przed całym zajściem ale dużo lepiej w każdym razie. Rozumiem jak to jest i jak się czujesz. A pamiętasz czy tak było zawsze? Może jakaś trauma spowodowala to u ciebie? Tzn derealizacje.

Uwierz mi że ja bym wykrzesal z Ciebie wszystkie istniejące emocje. Mam taki wpływ na ludzi, że wiecznie miękną.

fajna babka chcę taką

Debile widać nie rozumieją. Ona jest NIEZDOLNA do odczuwania jakichkolwiek emocji. Coś w mózgu działa nie tak. Nawet sobie nie wyobrazacie jakie bezcelowe i bezsensowne jest takie życie.

mam to samo co autorka uważam że to efekt wieloletniej depresji

debil to cię robił lewacki psie

To siedzi w psychice i to prawda. Widzicie pracuje z osobami niepełnosprawnymi, głównie dziećmi. Większość ma problemy na tle psychicznym. Uwierz mi że na początku mają opory ale gdy przychodzi się pożegnać to większość ma łzy i żal w oczach ze już trzeba jechać. Radość podczas tych spotkań jest nie do opisania. Z resztą nie tylko mogę przytoczyć. Następne: moja dobra koleżanka ma 5 letniego synka. Ogółem ma swoj świat, bardzo mało mowi. Pewnego wieczora odwiedzili mnie w moim domu. Ona poszla rozmawiać z rodzicami a mi przyszło spędzić czas z małym. Mały przez cały dzień nie odzywał sie słowem. Do czasu póki z nim nie usiadłem :) 15 minut mi to zajęło i młodzieniec zaczął nadawać jak najety :) Na jego twarzy pojawiły się emocje, było dużo śmiechu. Gdy jego mama to zobaczyła była bardzo zaskoczona. Ale do rzeczy: wiele osób mi mówi ze mam podejście do ludzi ;) Więc nie mów mi że czegoś nie rozumiem, nie wiem co to jest itd. PS: sam przeszedłem depresje i wiem jak ciężko jest w tym stanie żyć.

To co masz to choroba, nazywa się ANHEDONIA, poczytaj w wiki. To jeszt jeszcze gorsze niz depresja, leki antydepresyjne u takich osob moga powodować wręcz zwiększone ryzyko samobojstwa.

ja mam podobnie i strasznie cierpie, a jestem facetem, u mnie to wynik doświadczeń z dzieciństwa, ojciec mial wobec mnie ogromne wymagania, matka tez, trzymali mnie w klatce i wszystkiego zakazywali, w szkole bylem frajerem w starych ciuchach, nie moglem wracac pozno, zadnych imprez, raz poczuli papierosy mimo ze nie palilem, ojciec spuscil mi lanie, w gimnazjum dwoch chlopakow mnie ponizalo, kopało, obmacywali ,wszystko by poniżyc, byłem wyzywany od ciot, pedalow, śmieci, debili, kretynow, wszystko co najgorsze.