To na Ciebie czekałam całe życie.

Teraz już jestem pewna, że to zawsze miałeś być ty. No trudno, muszę wybaczyć Ci to, że zostawiłeś mnie, bo byłam lepsza. Bo byłam dobra i wspierająca. Bo nie miałam kłopotów, bo nie trzeba było mnie ratować. Wybaczę Ci to, że wstydziłeś się, kiedy potrzebowałeś mojej pomocy, wybaczę że uciekałeś do kolegów, bo każda chwila ze mną uświadamiała Ci, że nic Ci nie wyszło. To nie jest ważne, że masz problemy. Potrzebuję Twojego głosu, twoich dłoni. Potrzebuję pocałunku w czoło i objęcia przed snem. Potrzebuję rozmów, śmiechów, gier planszowych i seriali. I przepraszam. Bardzo przepraszam, że przez chwilę zwątpiłam, że ulzyło mi kiedy wyszedłeś, kiedy uwierzyłam, że Twoje kłopoty już nie są moim problemem. Tylko już wróć...