rodzice temat zagranicy

Chciałam poznać wasze zdanie na opisaną poniżej "sytuację". Mam 28 lat, męża i dziecko w drodze. Mieszkanie 50 metrów obciążone częściowo kredytem. Mieszkam blisko domu rodzinnego, bardzo często bywam u rodziców. Mieszka z Nimi dwoje mojego rodzeństwa w podobnym do mnie wieku, które niebawem też się wyprowadza na swoje. Często dyskutujemy z rodzicami, jesteśmy bardzo zżyci. Często też pojawiają się zgrzyty w kwestii poglądów. Moi rodzice, tak mysle, nie potrafią się pogodzić z opuszczaniem gniazda. Wsród znajomych temat zagranicy jest bardzo popularny, rozmawiamy o tym, bo dotyka naszych znajomych, sąsiadów etc. Moi starsi ostatnio Nam wykrzyczeli ze jak zarabiamy po 1500-2000 tys zl mamy jedno dziecko to co nam wiecej trzeba. Biednie,ale RAZEM. Ze nie wyobrazaja sobie ze mozemy wyjechac, ze nam sie w dupie przewraca. Strasznie to przeżywaja. Nigdy nie byli za granicą, zawsze żyli w biedzie, nawet jak nas wychowywali czesto kasy nie bylo i mimo to uwazaja ze mamy ewentualnie zyc tak samo i nie wydziwiać. Zadne z Nas nie planuje w najblizszym czasie wyjazdu,ale ich poglądy prowadza do żywych kłótni, manipulacji, matka potrafi czasami sie rozpłakać (!) nawet gdyby jedno wyjechało a dwójka została! Czuje sie mimo dorosłego wieku manipulowana przez nich. Ostatnio stwierdzili nawet ze mysleli ze po studiach to mam lepiej w glowie poukladane i ze niby taka swiatła jestem a liczy sie dla mnie tylko pieniądz. Innymi słowy chęć za lepszym życiem jest zła i to za dużo by wymagać. Czy to nie jest chore?