Czy warto ciągnąć znajomość z kimś z kim nie ma się wspólnych zainteresowań?

Nie mówię o relacji damsko męskiej, tylko zwykłą znajomość. Mam takich dwóch znajomych, z którymi wychodzę i lubimy się, ale nie podzielamy swoich zainteresowań. Gdy wychodzę z którymś z nich osobno to gadamy o niczym, o rzeczach, o których każdy w miarę inteligentny człowiek mógłby porozmawiać. Nie neguję wartości ich zainteresowań i nie uważam ich za gorszych, po prostu są inne. Gdy wychodzimy we trójkę to oni gadają ze sobą, a ja przeważnie milczę, bo ich zainteresowania się pokrywają, moje z ich zainteresowaniami niespecjalnie. Mnie interesują neuromediatory, środki farmakologiczne, nootropy, funkcjonowanie mózgu, zaburzenia i choroby psychiczne, ich historia, publicystyka, sport. Czy warto w takiej sytuacji umawiać się na takie spotkania, jeśli tak to wygląda? Nie neguję wartości tych zainteresowań, po prostu się nie pokrywają, ja się nudzę, gdy oni o tym mówią, a oni, gdy ja im tłumaczę działanie jakiejś substancji, albo o nowym połączeniu, które odkryłem.

Warto, ale najbardziej warto tworzyć wspólne wspomnienia, nie tylko spotykać się na gadki przy browarze z siedzeniem na doopie.