Zdradzam.

Witajcie! Zastanawiam się od dłuższego czasu nad moją psychiką, otóż będąc z facetem już prawie 3 lata, od około 1,5 roku zdarza mi się go zdradzić lub nawiązać z kimś więź emocjonalną, która sprowadza mnie na dno psychiczne. Dlaczego?! Wszystkie odpowiedzi na moje hipotezy nie są dla mnie wystarczające i jest mi ciężko cokolwiek stwierdzić... Uważam, że związek z tym facetem nie jest dla mnie odpowiedni. Brakuje mi CZEGOŚ, jednak nie potrafię zakończyć tej relacji, ze względów finansowych... emocjonalnych. Możecie przez to pomyśleć, że jestem z nim dla pieniędzy, odpowiedz brzmi: NIE. Niedawno skończyłam szkołę średnią, jestem powinnam być zależna od rodziców... A jestem zależna od niego. Moim rodzicom jest to na rękę, iż on kupuje mi wszystko to, czego potrzebuję... To jest straszne, jednak nie mam odwagi porozmawiać z nimi o moim problemie. Przez owego faceta straciłam 90% znajomych, z którymi kiedyś mogłam wyjść wieczorami na piwo, lub spędzić czas w jakikolwiek inny sposób. Moje wyjścia są zależne tylko od niego, muszę liczyć na jego łaskę odnośnie środków płatniczych, ponieważ moi rodzicie i tak wiedzą, że dostanę je od niego, dlatego umywają od tego ręce... Dodatkowo ponad rok temu doszło między mną a innym facetem do romansu, który skończył się katastrofą psychiczną, poczułam coś do niego, mimo iż wcześniej było zakomunikował mi jasną relacje ''bez zobowiązań''. Przez rok męczyłam się z uczuciem do niego, pomimo wszelkich starań zostawałam olewana w praktycznie 90%(w momencie, gdy on zorientował się, że sprawy ja i on zaszły za daleko...). Teraz, gdy wyleczyłam się z tej relacji, pojawił się kolejny epizod w moim życiu, mianowicie facet z USA, który przyleciał do Polski by odwiedzić rodzinę. Po jego odlocie doszło do mojej zdrady emocjonalnej w stosunku do mojego faceta, ponieważ zaangażowałam się w korespondencje z nim na różnorakie tematy, począwszy od pięknej Polski do rozmiarów jego p***sa, pomimo iż ma on dziewczynę. Ta sytuacja również przybiła mnie, ponieważ każdy normalny człowiek ma swoje życie, pracę, przyjaciół, hobby, po prostu swoje sprawy... A wyszło na to, że ja tego nie mam, skoro wkręciłam się w to do tego stopnia, że przez tydzień 80% dnia spędzałam na portalu społecznościowym, w oczekiwaniu na wiadomość od niego... A w tym wszystkim stoi mój facet... Który mimo pracy, przyzwoitej rodziny itp. nie ma swojego życiu i dusi mnie będąc w moim... Próbuje mnie na siłę trzymać, a nie potrafię odejść. Jest zakompleksiony, potrafi mnie obrazić bez powodu, zazdrosny, nie panujący nad sobą, potrafiący uderzyć kobietę. Poprosiłam mojego dobrego kolegę, by porozmawiał z moimi rodzicami na ten temat, ponieważ na nie mam odwagi by to zrobić. Rozmowa ma dotyczyć moich relacji z moim chłopakiem. Jest wołanie o pomoc... Mam nadzieje, że to mi pomoże, ponieważ nie daję już rady,