osoby, które wracają do pracy nie po to by się rozwijać,ale by dziecka nie bawić

Są normalne, świat ich nie kręci się wokół dzieci - to chyba dobrze? Xx No tak, bo najgorsze co może się przydarzyć, to kochać swoje dziecko i chcieć się nim po prostu zająć czy jechać z nim na wakacje. Przekonałaś mnie!

00:02 Przecież one też kochają swoje dzieci.

czytam Was i nie wierzę w to co widzę....! każda ma gotową receptę na to jak powinno wyglądać życie innych! dajcie ludziom żyć po swojemu! nie zawsze to, co sprawdza się w Waszym przypadku sprawdzi się u innych! i tak...wróciłam do pracy po roku, nie muszę pracować wcale ale PO PROSTU nie potrafię nie pracować! taka jestem, taka się urodziłam i już! moje dziecko chodzi do żłobka odkąd skończyło rok i lubi ten żłobek! wszyscy są szczęśliwi a ja kocham moje dziecko najmocniej na świecie! i jestem pewna tego, że lepiej i ciekawiej i z większą cierpiliwością pożytkuję czas z dzieckiem po pracy, niż gdybym siedziała cały dzień w domu! pamiętajcie, że szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko!

Już nie przesadzajcie z tym rozwojem w pracy. Większość ludzi zapieprza za najniższą bo musi a nie ma to związku z jakimś rozwojem a Ci do się rozwijają jest garstka.

pamiętajcie, że szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko! Xx Co za frazes

09:23 powtarzany przez "matki" które nawet roku z własnym dzieckiem nie potrafią wysiedziec. Brak im polotu i pomysłów jak aktywnie spędzać czas z małym, jakie zabawy rozwojowe prowadzić. Wiadomo że ploty w pracy, wprowadzanie danych do Excela jest mniej wymagające więc idą na łatwiznę i powtarzają te frazy. Nie jestem fanka siedzenia w domu latami ale to ze ktoś nawet urlopu macierzyńskiego nie jest w stanie z dzieckiem wysiedziec to nigdy nie zrozumiem.widac zbyt duże wyzwanie to własne dziecko. A w jego pamięci zapisuje się ten brak uwagi

Żłobki to patologia. Wiem kto tam uczy, zwłaszcza w prywatnych. Byłam świadkiem jak znajoma przedszkolanka krzyczała do dzieci o szarpala je za nic. Wszystko jest lepsze od żłobka. Babcia, ciocia a nade wszystko matka. A jsk ktoś musi wracać do pracy bo na chleb nie ma i dwulatka pcha do tego grajdola to moim zdaniem nie powinien był brać się za dzieci. Dwulatka do tego burdelu? Sumienia nie macie..no ale debil wychowuje kolejnego debila

może i frazes ale w wielu przypadkach się sprawdza :) takie trudne jest do zrozumienia, że nie każda kobieta jest taka jak Wy? moja praca nie gwarantuje mi kosmicznych zarobków ani zawrotnego "rozwoju kariery" ale jest... i ja jej potrzebuje. Jest mi potrzebna, bo lubię kontakt z ludźmi, bo lubię się ładnie ubrać, umalować, założyć szpilki, pogadać o czymś innym niż dzieci- to takie trudne do ogarnięcia? a po pracy mam siłę, chęci i czas na kreatywne zabawy z dzieckiem :) Jednocześnie nie neguję innego sposobu życia. Jeśli ktoś chce, lubi i dobrze się czuje w domu to czemu nie?

ja wróciłam do pracy po roku, zostawiłam z babcią dziecko, ale jakby nie konieczność powrotu, to siedziałabym z nim wiecznie dla mnie to niepojęte zostawiać tak małe dziecko, no, ale cóż, potrzeba była i koniec nie oceniam nikogo pod tym względem i mam gdzies czyjeś życie i potrzeby, tylko w sumie żal dziecka z opisu autorki, ale zapewne krzywda mu się tam w domu nie dzieje

A może to on chciał dziecka bardziej, a ona się zgodziła, mimo że wcale jej się to nie uśmiechało?

Widzę po wypowiedziach tutaj że dzieci są traktowane przedmiotowo przez wiele osób typu kto zrobił niech bawi i oddawane do żłobka bo się nie chce zajmować dzieckiem a potem na starość będzie zdziwiona dlaczego córka lub syn mnie nie odwiedza przecież ja taka dobra dla dziecka byłam a tu taka niewdzięczność.Niestety na wdzięczność i miłość trzeba sobie zapracować a nie iśc na łatwiznę albo nie wymagać już od dorosłego dziecka wdzięczności

09:39 wiesz co...ja nie muszę wychodzić do pracy by się odstawić. W domu chodzę umalowana jak do pracy, włosy mam takie ze same są dobrze ułożone, nie chodzę w wyciągniętym dresie i kompletnie nie rozumiem kobiet które ładnie się ubierają i malują dopiero jak mają gdzieś wyjść czyli na pokaz. Ale co kto lubi. Ładnie się ubrać mogę na wyjście z mężem i nie muszę do tego celu pchać dziecko do żłobka przed ukończeniem przez nie sensownego wieku tj.3 latka

10:01 jest to bardzo możliwe. To on naciskał i w kolko po rodzinie trabil ze chce juz dziecko. Ale myślałam że ona podziela jego zdanie tylko jest mniej wylewna. W sumie fajnie takim kobietom których facet chciał dziecka taj bardzo. Większość facetów się miga

bo siedzenie z dzieckiem nie jest szczególnie fajne. w ogóle dzieci nie sa szczególnie fajne, a ma się je bo taka jest kolej rzeczy- trzeba w pewnym momencie zycia obrobić i tę działkę. A czy to tak odbiega od tego co było całe wieki- kiedyś nikt sie tak dziećmi nie zajmował, jeszcze w latach 60-70 to nikt tak nie latał za dziećmi jak teraz, wypchnęło się dzieciaki na cały dzień na podwórko, na lato do rodziny na wieś na 3 miesiące i było z głowy. A wczesniej, np przed wojna, to jak dziecko było małe to na wsi szło gęsi pasać ., albo pomagać w innej robocie, w biedzie w mieście to samo. a jak ktos był bogaty to sie dzieckiem mamka, albo słuzaca zajmowała i rodzice tyle je widzieli co w czasie obiadu i na dobranoc przed snem. Juz 6-latków wysyłano do szkół z internatem. I jakos sie ludzie chowali bez większych urazów psychicznych. Naprawdę myslicie, ze wasze babki na wsi to sie cały dzień zajmowały dzieciakiem, rzuciły na snopek i tak przeleżał pół dnia jak rodzina przy sianokosach, czyżniwach była

W domu chodzę umalowana jak do pracy, włosy mam takie ze same są dobrze ułożone, nie chodzę w wyciągniętym dresie i kompletnie nie rozumiem kobiet które ładnie się ubierają i malują dopiero jak mają gdzieś wyjść czyli na pokaz no widzisz, a ja sie robię tylko na wyjście, w domu chodzę w byle czym, potargana, z krostami na twarzy. I dla własnego dobrego samopoczucia muszę mieć bodziec w postaci wychodzenia na zewnątrz inaczej siedząc długo w domu miałabym taką depresję, ze nawet by mi sie nie chciało umyć i wstac z łożka

10:18 no cóż, każdy jest inny..

Ja jestem taką kobietą. Dziecko urodziłam bo mąż chciał. Nie jara mnie macierzyństwo, nie jestem matką polką, nie zamierzam siedzieć w domu dłużej niż do końca macierzyńskiego. On się jara tacierzyństwem i wystarczy.

10:15 brawo, bardzo fajnie napisane :) pisz wiecej takich sensownych postow (nie ironizuje, spodobala mi sie twoja wypowiedz)

dziewczyny mniej agresji!!!!! najbardziej agresywne są te, co w domu siedzą (tak z postów wynika). w każdej mojej wypowiedzi podkreślam, że każda z nas jest inna i ma inne potrzeby i trzeba to szanować! no ludzie...to, że napisałam,ze potrzebuje pracy bo coś tam, to nie znaczy, że w domu siędzę w wyciągniętym dresie i tłustych włosach :) nie oceniam Was a Wy naskakujecie na mnie jakbym dziecku krzywdę robiła ! nie robię i mi tego nie wmówicie :) a pisanie, że żłobki to coś strasznego bo ktoś tam coś widziała albo powiedział jest po prostu głupie :) to tak jak ja bym powiedziała, że jak dzieci siedzą z mamą w domu to im jest źle, bo widziałam jak matka krzyknęła na dziecko w sklepie.... no absurd!

10:49 coś Ci się pomyliło. Ja z kolei bez przerwy obserwuje ze najbardziej agresywne i atakujące są te które chodzą do pracy choć jej nie lubią . Często takie osoby starają się tutaj zdyskredytowac kobiety na L4 czy innym urlopie macierzyńskim. Moim zdaniem to z zazdrości bo chętnie nie poszły by do znienawidzonej pracy ale jest kredyt bądź słaba sytuacja finansowa. Z której strony niby te co w domu są bardziej agresywne? Przejrzyj kafe.

Moim zdaniem to z zazdrości bo chętnie nie poszły by do znienawidzonej pracy nie każdy ma ujową pracę , ja tam może nie zarabiam super, ale mam w pracy bardzo dobra atmosferę, lubimy się, przyjaźnimy, wspieramy i gdybym urodziła dziecko to chciałabym szybko wrócić do pracy właśnie dlatego, ze ją lubię

ale mówimy to o babeczkach, które poszły do pracy choć wcale nie musiały :) jak kogoś życie zmusza do czegoś co mu się nie podoba to inna sprawa :)

bo tu jest jakies dziwne założenie, ze jak do pracy to tylko z przymusu i sie jej nie lubi. Ok, ja tez czasem mam dosyć, bo jestem zmęczona, albo ktoś mnie wkurzy, ale jestem dorosła i wiem, zę takie rzeczy sie w zyciu i kazdej pracy zdarzaja. Gdybym swojej nienawidziła to bym poszukała innej, a to ze czasem moja mnie wnerwi to nie oznacza, ze nie lubię mięć co miesiąc pensji na koncie- za która realizuję swoje zainteresowania i kupuje fajne rzeczy, a to juz mi daje radość, że mam w pracy fajnych kumpli, ze lubię to że mam kontakt z ludźmi itp

Autorko zajmij się sobą. Serio wkurzają cię jakieś baby i to jak sobie żyją? W łeb się walnij jak ci się nudzi. Mnie z kolei wkurzają takie paniusie, które musiały wybudzać dziecko do karmienia, które mogły dziecko na godzinę czy choćby pół włożyć do łóżeczka w ciągu dnia, które miały dzieci standardowe lub w ogóle nie uciążliwe, a napier/dalają kazaniami matkom, które się użerają się z kolkowcami chcącymi jeść co godzinę w nocy, z dziećmi, które wiecznie płaczą i wrzeszczą, przy których nie można nawet pół kromki chleba zjeść rano w spokoju. Mi też tak każdy pier/dolił, że nie wie o co mi chodzi, a w ogóle że dziecko jak ma sucho i jest najedzone to jest spokojne i najwidoczniej coś robię źle (buahahahahahaha). Pieprzyli tak (teściowie, rodzice, bratowa i szwagierka) póki raz drugi u nas nie zostali na dłużej i nie zaczęli wybałuszać oczu ze zdziwienia. Taki odskok nawet do nudnego biura jest potrzebny żeby nie osiwieć, bo matka to nie jest jakiś terminator nie do zaje/bania i jeżeli mówi, że musi odpocząć od dziecka to musi. Kiedyś nikt się nad dziećmi nie rozczulał. Bogaci mieli niańki i guwernantki zaś biedota zostawiała dzieci w domu ze starszymi dzieciakami czy z babkami ew niemowlaki na piersi brało się w pole, kładło pod drzewem i lepsze pokolenia nam wyrosły niż teraz te cacane bananowe roszczeniowe bachory którym wszystko się należy i do których mamusia przybiega na najmniejszy pisk.

11:08 dlaczego mnie to nie dziwi ze masz fajnych "kumpli" a koleżanek juz nie wymienisz.. pewnie typowa wredna i nie lubisz kobiet. One to czują

dzięki dziewczyny...wreszcie ktoś kto myśli podobnie jak ja :) dla mnie praca to też nie kara a złobek to nie więzieie :)

ja po macierzyńskim nie musiałam wracać do pracy, bo mąż spokojnie by nas utrzymał z jednej pensji i jeszcze byśmy odłozyli, wiec do pracy teoretycznie mi się nie spieszyło:) Jednak wróciłam, bo lubię swoja pracę, lubie ludzi, z którymi pracuje. Zarabiam mniej niż mąż, a mimo to chodze do pracy chętnie. Nie potrafiłabym siedzieć w domu 3 lata. Taka już jestem, że potrzebuję mieć stałe zajęcie, kontakt z ludźmi, porozmawiać na inny temat niż dzieci. Rozumiem, że ktos lubi siedziec w domu z dzieckiem i absolutnie nic mi do tego, mam koleżanki, które pracuja jak i te, które nie pracują. Żadna nikogo nie krytykuje z powodu takiego, a nie innego wyboru. To chyba tylko na kafeterii jest taka dziwna krytyka i podział na pracujące i niepracujące. Ja w pracy o dzieciach żadko rozmawiam, więc mam koleżanki i kolegów tam, z którymi poruszam inne tematy, a jak chcę porozmawiać o dzieciach czy innych przyziemnych sprawach to mam koleżanki, z którymi tez to mogę zrobić. Nie wiem po co się kłócić czy obrażać z tak durnego powodu jak praca czy siedzenie w domu. Każda z nas przeciez wie, że co jest dla niej najlepsze.

11:08 dlaczego mnie to nie dziwi ze masz fajnych "kumpli" a koleżanek juz nie wymienisz.. pewnie typowa wredna i nie lubisz kobiet. One to czują kumpel w znaczeniu obu płci, akurat pracuję w większości z kobietami moja ty analityczko wpisów:)

znasz bajke o wężu sss dziś najlepszy wpis!

znasz bajkę o wężu - jakbym czytała o sobie. Moje drugie dziecko to terrorysta, też mi nikt nie wierzył, że dzieciak może się drzeć bez powodu. Aż nie został z moim synem na chwilę sam. Pierwsze to był anioł przy drugim. Nie mogę się doczekać powrotu do pracy.