Zwierzenia

Tak się zastanawiam jaki macie stosunek do "wynoszenia problemów" z domu? Bo sytuacja była taka. Nie mogliśmy się Mężem przez jakiś czas dogadać. Zrobił się taki oschły, roszczeniowy, a przy tym zazdrośnik z niego okropny. Ogółem On to jest ten trudny charakter I wiedza to wszyscy. Za to ja jestem ta cierpliwa I dobra (ale wiedzą tylko Ci, co mnie znają). Więc nasilał się ten kryzys nasz, za każda moją próbą rozmowy była awantura, że ja się czepiam, że mi nic krytycznego powiedzieć nie wolno itp. A doszło do tego, że krytykę słyszałam codziennie I o byle co. Ogólnie to jestem osobą skrytą, zwykle nie zaczynam z nikim rozmowy, chyba, że ktoś zacznie do mnie mówić, to jakoś potem leci. Mamy z Mężem wspólnych znajomych. Ja pracuję ze znajomym, Maż z jego Żona. No I się nam ze znajomym zeszło na pogawędki, a właściwie narzekania małżeńskie I jakoś tak nie wytrzymałam I się wyżaliłam jak to mam kryzys I się ze Swoim Chłopem dogadać nie mogę. Potem się nam chwile narzekań przeniosły na Messengera. I się stało. Mężowski coś tam szukał w moim tel I wszystko poczytał. Awantura wszech czasów u nas była, a wiem, że zazdrośnik, to starałam się żeby jak najmniej wiedział. Potem trochę nakłamałam, że już nie piszę ze Znajomym I nie gadam, choć dostałam w tym czasie od niego niesamowite wsparcie, a ciężki był to czas. A teraz już do sedna mojego pytania przejdę. Ja nie wierzę w przyjaźń damsko męską, nie dążę do takiej, ale jak sama już z czymś rady nie daję, to lubię się komuś zaufanemu wygadać. Też tak macie? Czy trzymacie wszystko w wielkiej tajemnicy udając, że jest ok? Bo Maż do dziś ma pretensję, że wyniosłam problemy z domu, że tak się nie robi, że wspólnemu znajomemu nawet nie wypadało się wygadywać.