Samotność mojego dziecka

Mam córkę z niepełnosprawnością umysłowąw stopniu lekkim Nigdy nie myślałam, że będzie to takie trudne. Serce mnie boli gdy moje dziecko płacze , że nie ma koleżanki. Nasze społeczeństwo nie jest zbyt tolerancyjne. Dużo mówi się o innych niepełnosprawnościach. Spycha się natomiast na margines takie dzieci jak moja córka. Nawet nie ma dofinansowania do turnusów rehabilitacyjnych dla takich dzieci . Brak również miejsc , w których mogłyby takie dzieci się spotkać. Robię wszystko co mogę żeby zapełnić mojemu dziecku czas wolny. Ona jednak potrzebuje rówieśników. Czy jest jeszcze ktoś taki co boryka się tak jak ja z samotnością swojego dziecka.

To bardzo przykre, a co z koleżankami ze szkoły, klasy? Może w sąsiedztwie jest ktoś z kim mogłaby nawiązać przyjaźń ? A może jakieś zajęcia typu taniec etc? Pasje łączą.

Przykro slyszec takie rzeczy ale niestety bywa tak, ze niektore osoby sa wykluczane ze wzgledu na chorobe...swiata sie nie zmieni...tacy sa ludzie...I dzieci...