Czy wy też boicie się, że umrzecie przedwcześnie i osierocicie małe dzieci?

Bo ja się boję. Córeczka ma 20 miesięcy, jesteśmy bardzo zzyte. My, rodzice, jesteśmy dla niej całym światem. Niebawem ma przyjść na świat nasze drugie dziecko. A ja boje się, że zachoruje na raka albo zginę w wypadku lub z jakiegoś innego powodu i dzieci nie będą miały mamy. Boje się, że je osierocę i nie będę widzieć, jak dorastają. Wiem, że to chore, ale tyle się słyszy o raku, o wypadkach, że strach pomyśleć nawet. Oczywiście, najgorszy lęk w życiu matki to strach o zdrowie i bezpieczeństwo dziecka, który rodzi się wraz z nim. U mnie też tak jest. Ale boję się też, że to mnie zabraknie. Czy ktoś też tak ma?

nie mam dzieci i wątroby, niczego sie nie boje

tak, boje się tego każdego dnia

przecież każdy poród wiąże się z pogorszeniem się zdrowia kobiety, no ale one rodzą jedno po drugim i mają własne zdrowie gdzieś

Ja tak mam. Może dlatego ze moi rodzice oboje zmarli na raka w średnim wieku. Ale oni dzieci mieli wcześniej a ja po 30-stce i gdy bede w wieku mamy kiedy zmarła, corka bedzie miala 16 lat.

tak moj maz ma podobne paranoje. I pamietajcie, ze bardzo ciezko zyje sie z takimi osobami

Tu autorka, ja nikomu nie mowie o swoich lekach. Mąż wie, że się boję tego, ale nie rozmawiamy o tym. Powiedziałam raz czy dwa i na tym koniec.

Strasznie sie tego.boje odkad jestem mama

Ja też odkąd zostałam mamą, często mam takie myśli, wcześniej nie myślałam tak o chorobach ani śmierci, teraz przeraża mnie, że mogę nie zdążyć wychować syna

Nie, nie myślę o takich rzeczach na co dzień. Po co się tak dręczyć. Przecież co będzie, to będzie. Nie na wszystko mamy wpływ. Równie dobrze możnaby się martwić, że nasze dziecko nagle umrze. Wszystko jest możliwe, ale nie ma co ciągle o tym myśleć, bo to nic nie zmieni. Jedynie zatruje życie. Kiedyś mój mąż miał jakieś lęki przed rakiem. Masakra, jak tylko coś go zabolało, to on się raka doszukiwał. Ciągle po najróżniejszych lekarzach biegał i robił wiele badań. Zawsze dowiadywał się, że wszystkie wyniki ma wzorcowe i jest okazem zdrowia. W końcu poszedł do psychologa. Kilka-kilkanaście sesji i mu przeszło. Serio. Polecam pójście do dobrego psychologa, bo on naprawdę może pomóc. Mój mąż jest dopiero teraz szczęśliwym człowiekiem, bo pozbył się zupełnie nieuzasadnionego lęku.

Ja bym się bała o męża, że on sobie nie da rady beze mnie.Ja bez niego nie chciałabym żyć. Dziecko - nawet gdyby mnie zabrakło ma jeszcze całe życie przed sobą.

Czasami mysle o tym odkąd zmarła Ania Przybylska i zostawiła trójke dzieci zdaza mi sie myslec czy zdaze wychowac swoje dzieci