Pierwsze kolonie dziecka

Drogie mamy, jak wspominacie pierwsze samodzielne wyjazdy naszych dzieci? Mój syn pojechał kilka dni temu po raz pierwszy na kolonie. Ma 7 lat. Jest otwartym, śmiałym dzieckiem, nie miał nigdy problemów z aklimatyzacją w przedszkolu czy szkole, na ten wyjazd bardzo czekał.... a wyszła klapa. Dzwoni wiele razy dziennie i jest przybity, słyszę, że jest na granicy płaczu, ale robi dobrą minę do złej gry. Ogólnie nic się złego nie dzieje, ale chyba go to przerosło psychicznie. Bałam się bardziej o organizację - ubieranie, mycie i takie rzeczy niż o to, że sobie nie poradzi bez bliskich osób, zwłaszcza że na co dzień jest wobec nas zbuntowany i pyskaty. Jakie są wasze doświadczenia? Nie daję mu oczywiście odczuć, że się martwię, nie chcę go utwierdzić w przekonaniu, że jest tam na jakichś mękach ani nie wspominam, że możemy go wcześniej odebrać. Czy któraś z mam miała takie kłopoty? Jak sobie poradziłyście?

spokojnie :) mało które dziecko za pierwszy razem cały wyjazd jest mega uśmiechnięte i zadowolone ;) mój syn na pierwsze dłuższe kolonie pojechał mając niespełna 10 lat - tydzień go nie było córka kuzynki jeździła na tygodniowe kolonie od 7 roku życia czasami smeciła do słuchawki mamie, ale po powrocie zawsze chciała jeszcze raz jechać ;)

slatego ja wlasnie nie wyslalam moje 7 latki na kolonie. pojechala do babci a tam jest super. rozmawiamy raz na tydzien .corka jest szczesliwa zadowolona bo to slychac po glosie. na kolonie pojedzie za 2-3.

Tutaj akurat jest spora grupa maluchów i wcześniej też takie wyjazdy były, więc zakładałam, że syn nie jest za mały. Kolonie są organizowane przez szkołę, więc ma kolegę z klasy, a mimo to jakoś się nie odnalazł. Mam nadzieję, że się nie zrazi kompletnie. Przykro mi trochę słuchać, że chce wracać i że mu się nie podoba. Ale kilka pozytywnych informacji też było, więc podejrzewam, że po powrocie do domu i tak stwierdzi, że było fajnie. Autorka.

Ja pamiętam, że na pierwszej kolonii w charakterze wychowawców pojechała grupa nastolatków bez jakiegokolwiek podejścia do dzieci. Najgorsze były dziewuchy, strasznie zimne, sukowate i nieskore do pomocy. Niczego fajnego nie inicjowały, tylko zajmowały się flirtowaniem z urlopowiczami na plaży. Pamiętam też, że mama zrobiła mi listę rzeczy, z którą się miałam z powrotem pakować, żeby niczego nie zostawić, a i tak pogubiłam sporo rzeczy. :D Miałam 7 lat. Ale mam też fajne wspomnienia, np. jak szamponem zapierałam moją ulubioną bluzę po podwieczorkowej jagodziance, której fioletowa zawartość wyleciała mi na brzucho. :D Oczywiście na te pseudo-dorosłe gnojówy nie można było liczyć, więc człowiek był zdany na siebie i swoją własną inwencję przy ograniczonych środkach. PS Plamy zeszły! ;)

Z innych fajnych wspomnień pamiętam też, że stołówkę mieliśmy w takim PRL-owskim przeszklonym budynku posadowionym na skarpie nad plażą, z widokiem na morze. I jak była burza i nie było prądu to był tam niesamowity klimat i nawet ta bezpłciowa zupa mleczna z wazy inaczej wtedy smakowała. ;)

Moj syn pojechal pierwszy raz jak mial 7 lat na taki mini oboz tenisowy.Znalam trenera,byla jeszcze druga trenerka.W sumie bylo ok 12 dzieci.Super sprawa jak na pierwszy raz.Dzieci dopilnowane i szczesliwe,nawet nie bylo czasu zeby dzwonic do domu.Jak mial 8 lat pojechal na oboz pilkarski ze swoja grupa i trenerem.Tez super,bo ilosc dzieci mniejsza i wielu znalam no i znalam opiekunow.Radze ci autorko zapisac dziecko na jakies zajecia gdzie organizuja jakies wyjazdy,kolonie to inaczej to wyglada,pozna dzieci z ktorymi moze pojechac,to juz latwiej z kolegami sie zaklimatyzowac.

Pewnie masz sporo racji. To jest bardziej taki wyjazd jak za naszego dzieciństwa - ponad 60 osób, duży rozrzut wiekowy. Dzieci teoretycznie z jednej szkoły, ale te najmłodsze są dopiero po pierwszej klasie, więc może nie są aż tak zżyte. W każdym razie wychodzi na to, że trudno jest przewidzieć reakcję dziecka w takich okolicznościach.

Mój wyjeżdża za dwa miesiące. Bardzo się niepokoję, to będzie jego pierwszy tak długi wyjazd bez rodziców. A co, jak sobie nie poradzi? Co, jeśli zapomnę mu spakować wszystkich potrzebnych rzeczy? Oczywiście, będziemy do siebie codziennie dzwonić, ale i tak będę okropnie tęsknić...Przeglądałam różne gadżety, które mogą mu się przydać na wakacjach na http://dzieciakowo.pl/ . Myślicie, że dobrym pomysłem będzie zakup opaski-identyfikatora? Czy może lepszy będzie nieśmiertelnik? Kupowałyście kiedyś coś takiego dla swoich dzieci?

Moja córka na swoich pierwszych koloniach była w minione wakacje. Z wyborem wyjazdu trafiliśmy w dziesiątkę. Dzieciaki miały fachowych i przemiłych opiekunów, duzo atrakcji i naprawde dobre zakwaterowanie. Ala wrociła bardzo zadowolona! Polecam biuro podrózy http://harctur.warszawa.pl/ wszystkim troskliwym rodzicom :)

No i po co spamujecie? Juz po koloniach, a za rok nikt nie będzie pamiętał :p

A ja własnie ostatio szukałam kolonii jakiejś dla moich dzieci bo chciałyby już same gdzieś pojechać. Oczywiście gdzieś w Polskę :) Znalazłam http://www.tropemprzygody.pl/, mają świetną ofertę, zobaczcie sobie :)

Sprawdź sobie kolonie dla dzieci oferowane przez Akademie Nauki z Rzeszowa http://www.akademianaukirzeszow.pl/oferta/polkolonie-i-kolonie . Ja długo szukałam odpowiedniej placówki, gdzie będę mogła posłać mojego syna, aż się udało :D

To zależy od dziecka. Starszy syn jeździ sam, młodszy tylko z jakimś kolegą. Sam nie chce a obóz ma być przyjemnością, więc go nie zmuszam do samodzielnych wyjazdów. Na początku moim zdaniem lepiej zacząc od półkolonii, szczególnie jeśli dziecko jeszcze nie jeździło. Zerknij sobie na propozycje tutaj:  https://sztormgrupa.pl/index.php/lato/polkolonie Organizują ciekawe pólkolonie żeglarskie nad Zalewem Zegrzyńskim.