Jestem życiowym nieudacznikiem

Dziadek powiedział mi, że sobie w życiu nie poradzę, że nikogo w życiu nie spotkam, że nie znajdę sobie żadnego towarzystwa, bo po okresie młodości będzie to już niemożliwe, że nic nie robię, tylko siedzę w domu i nic nie umiem zrobić, nie chce mi się sprzątać. Nienawidzę go. Wiem, że jestem życiowym nieudacznikiem, ale nie musi mi tego przypominać. Zawsze, gdy tak mówi, mam ochotę powiedzieć mu, żeby się zamknął. To, że jestem życiowym nieudacznikiem, nie jest tylko i wyłącznie moją winą. To złożona sytuacja, wiele czynników się na to złożyło. Co o tym myślicie?