Przed chwilą jedna piosenka przypomniała mi aptekę na końcu osiedla, popłakałam

popłakałam się, uroniłam łzę! jak to możliwe? nowa piosenka wywołała we mnie wspomnienie sprzed pewnie 20 lat...na końcu osiedla była apteka, do niej prowadziły takie kratkowane schody, pamiętam, że mama miała jakąś książkę czy okładkę z czymś co do góry nogami przypominało mi tą aptekę, pamiętam stada wysokich słupów elektrycznych, maki, lata 90, jestem w szoku, że tyle się wzbudziło przez jeden impuls!

jesteś kurna niczym Proust

Poplakalas się bo Ci muza przypomniala o aptece ? Grubo.

Nie czytałam jego książek, ciekawe są?

nie o aptece, bo tamto miejsce, gdzie była nadal istnieje, ale wszystko się zmieniło, obok powstała droga, osiedle się rozrosło bardzooo, przypomniało mi się wspomnienie i odczucia z dzieciństwa, uświadamiam sobie jak bardzo kosmiczna jestem, jak bardzo mam zaburzone potrzeby, jak bardzo moje ślady pamięciowe nachodzą na teraźniejszość i możliwość zycia aktualną sytuacją

Nie czytałam jego książek, ciekawe są? x no:D jest tam użyta, miedzy innymi, nie jest to jedyna cecha dzieł tego francuskiego klasyka, technika o której mówisz - zabawa z pamięcią polegająca na rozrysowaniu całego wspomnienia i przeniesienia go na pierwszy plan począwszy, inspirując się, podążając za jednym detalem.

dziwi mnie, że go nie znasz, jeśli lubisz, jak widze, takie klimaty, również klimaty penetracji siebie