Seksoholik i ja

Parę miesięcy temu dowiedziałam się o licznych zdradach mojego narzeczonego. Potem po nitce do kłębka dowiedziałam się o kolejnych no i w końcu ta dam udało się wysłać go na terapie. Chodzi i się leczy jest zdecydowanie zaangażowany w wyleczenie jednak we mnie coś pękło. Przestałam go podziwiać zaczęłam nienawidzić. Codziennie budzę się i planuję jak można by go udusić i planowanie sprawia mi ogromną rozkosz. Potem ogarniam się mówię sama do siebie zwariowałaś. Niby chodzę na jakąś terapie i ona bardzo mi pomaga, ale w takie dni jak dzisiaj mam ochotę skoczyć z dachu, Czy któraś z Was przechodziła przez ten problem? Jak sobie radzicie z tą wściekłością?

olej debila i znajdz sobie normalnego to zadna terapia ci potrzebna nie bedzie

Problem polega na tym, że go zostawiłam 5 miesięcy temu jednak mamy liczne zobowiązania z których wychodzimy. Więc teoretycznie już z nim nie jestem, ale przez ciągły kontakt nie umiem sobie poradzić. Cały czas widzę w nim fajnego faceta... Potem wracam do domu i myślę co za świnia,łajdak... Potem z nim się widzę i nie umiem sobie z tym poradzić. Ciągle skacze między nienawidzę go i kocham go. Jestem jak w jakiejś matni. Pomimo, że go zostawiłam ciągle o nim marzę. Wiem, że to chore, ale tak jest.

Tak wygląda pełnia miłośc****ełne spektrum doznań. Bez niego uschniesz na wiór.

Nie wiem skąd w Tobie tyle złości... Nie uschnę bez niego, wręcz przeciwnie podnoszę głowę do góry i ciesze się życiem. Nie wiem co Twój komentarz miał oznaczać jednak jest mi przykro, że obrażasz mnie. Nie jest łatwo odejść od osoby którą obdarowało się miłością...

bedzie ok:)tylko przetrwaj to i wybij go sobie z glowy.Wychodz do ludzi,tam poznasz kogos,kto pozwoli ci zapomniec:)