Czy uważacie że powinno się mówić partnerowi o swojej przeszłości?

wydaje mi się że każdy ma jakąś przeszłość i popełniał błędy, po co opowiadać całe swoje życie partnerowi coś co nigdy nie wróci a jest tylko wspomnieniem? swojego życia chyba nie powinno się wstydzić ?

moim zdaniem nie wszystko

nie nalezy mowic wszystkiego. ja opowiedzialam swojemu kilka historyjek z mlodosci, teraz przy kazdej okazji do nich nawiązuje i głupio wypomina :O

Nie musisz mowic, brak blony dziewiczej, tatuaze, ochrypniety od alkoholu glos. To wszystko mowi za ciebie. :)

nie ,bo bedziesz tego cale zycie sluchac

Śmieszne jest jak z jednej strony ktoś pieprzy "robiłem to i to, korzystałem z życia i nie żaluję" a potem "ale mojej nowej. nowemu tego nie powiem bo głupio". Przecież to hipokryzja w czystej postaci. Bo skoro czegoś nie żałujemy to czemu się wstydzimy o tym mówić? Strzał w kolano - takim czymś sami się przyznajemy, ze źle/głupio robiliśmy. Ja się niczego nie wstydzę co robiłam, ale nie mam na koncie jakichś "kardynalnych" błędów które mogłyby na czymkolwiek dużym zaważyć bo zawsze mózg miałam na swoim miejscu. A druga sprawa, jak mój partner akceptuje mnie z moją przeszłością to mogę spać spokojnie bo po prostu akceptuje prawdziwą mnie, a nie jakiś wymyślony wizerunek który mu zaserwowałam. Bo w przypadku sekretów to czy możemy mówić, że jesteśmy naprawdę akceptowani? Skoro ukrywamy jakąś część swojej tożsamości (choćby żenującej).

michał ciebie żadna kobieta nie będzie chciała, czy dziewica czy nie dziewica i wypieprzaj

18:41 ojej zabolalo? :D

to co trzeba się ograniczać w życiu i starać sie być kryształowym człowiekiem co jest niemożliwe żeby partner sobie nie pomyślał?

Niedziewica to puszczalska zdzira

Przeszłość jest bardzo ważne po tym oceniamy czlowieka jak jest bo takie co były rozwiązłe seksualnie zdradzają

Nie popełniłam żadnych rażących błędów, więc w tej kwestii jestem spokojna.

"to co trzeba się ograniczać w życiu i starać sie być kryształowym człowiekiem co jest niemożliwe żeby partner sobie nie pomyślał? " Jak dla Ciebie bycie normalnym, przeciętnym człowiekiem który nie wiem, nie prowokuje bójek, nie ląduje w więzieniu, nie upija się i rzyga na mieście itp (wstawcie sobie jakieś "bujne życie") jest dla Ciebie takie trudne to może poszukaj partnera, który lubił w młodości podobne rzeczy? Patrz na te programy w mtv, jakieś warsaw whore :P czy coś. Oni bawią się i między sobą się dobierają w pary i są szczęśliwi.

Ja nie opowiadam o swojej przeszłości, gdybym to zrobiła to pewnie jakieś 90% facetów by mnie nie chciało znać a tak jest ok, kocha sie kogoś za to jaki jest a nie za to jaką ma przeszłość, każdy popełnił jakieś błędy i dlaczego to ma sie ciągnąć przez całe życie.

chodzi mi coś tak zwykłego jak romanse, przelotne znajomości coś czego byliśmy ofiarami, coś co nam sie nie udało czy to mówić?