Co jest ze mną nie tak? Ludzie mi nie ufają

Nie traktuja jak przyjaciółkę czy dobrego kompana. Nie jestem zapraszana nigdzie przez nikogo. Rzadko kto sam podtrzymuje ze mną rozmowę czy jest nią zainteresowany. Nawet jeśli miło sobie gadamy to na drugi raz ta osoba udaje, że mnie nie zna. Może to ja wydaję sygnały, że kogoś nie lubię, a tak naprawdę czasem wstydzę się uśmiechnąć i patrzeć prosto w oczy i unikam kontaktu. Sama już nie wiem, ciągnie się to za mną od zawsze i czuję się samotna, niewartościowa i nudna.

i z nudnym burasem na kafe przesiaduje. kubik przegrywów huh? :)

Wstaw fotkę, to Ci dam odpowiedź. Pewnie pracujesz jako pedagog.

Jestem jeszcze na studiach i nie pracuję

Poka siebie to pomyslimy co jest nie tak

Patrzenie rozmówcy w oczy to podstawa kultury. Uśmiech przełamuje niejedną barierę. Dziwisz się, że ludzie traktują Cię podejrzliwie? Przecież z opisu to zachowujesz się jak przestępca. Mina naburmuszona, oczy wbite w ziemię...nienawidzisz ludzi, ze się tak zachowujesz? Bo to tak wygląda.