poczucie zmarnowanego zycia

mam 40lat ,nie mam męża,dziecka,partnera, jestem sama jak palec,nie zrobiłam kariery,nie dorobiłam się pod wzgledem materialnym. czuję się okropnie, jak wyrzutek społeczeństwa, dopada mnie depresja :-(

ozenie sie,z,tobą jak niejestes gruba ,bo niemam zamiaru lodowki na,kludke zamykać:-P

Przykro mi.

Hajka nie martw sie nie warto,ja mam meza,ale nie chcial dzieci teraz jak mam42 chce ale chyba za pozno,mysle ze gdybysmy sie znaly bysmy byly kumpelami,zycie nam daje niespodzianki jeszcze mloda jestes,pozdro

Ja cie wezme jak masz wiecej cialka bo szkapy nie chce

40 lat to nie starość,ale na wiele rzeczy jest już za późno:-(

Oj zadbaj o siebie I znajdziesz faceta ,a dzieci mozesz jeszcze miec ,albo adopcja ,mozesz jeszcze ulozyc sobie zycie ,ja mam 38 lat I na zainteresowanie facetow nie narzekam mimo iz mam męża I dzieci :) oczywiscie ich gonie ale to mile,I mąż zazdrosny czasami a to tylko nakreca go do dbania o asz zwiazek;)

jestem zadbana.ale to nie chodzi o to żeby mieć zainteresowanie ze strony mężczyzn,bo co mi po tym,ze podrywa mnie jakiś żonaty, dzieciaty?? prawda jest taka, ze wolnych facetów bez zobowiązań typu była zona ,dzieci , chcących stworzyć związek jest b. mało i jak tu trafić na takiego??? i żeby jeszcze jakoś wiekowo pasował,bo np.55 latek jakoś mi się nie uśmiecha. mam konta na portalach randkowych, ale albo faceci jacyś mało zdecydowani,albo właśnie bliżej wieku mojego ojca, nie mówiąc już o panach w wieku zbliżonym do mojego,ale totalnie zaniedbanych typu próchnica, czarne paznokcie itp.

Czesc napewno jestes fajna masz prztjaciol,a jesli jest ci to pisane to poznasz kogos wartosiciowego

I uwierz mi deprwesja dopada rowniez tych ludzi ,ktorzy maja dzieci,ja mam dziecko,maz mnie poslubil juz z dzieckiem,bywalo roznie,mialam depresje,wiem co to znaczy

A ja : 26 lat, brak studiow, brak pracy, brak pieniedzy, brak znajomych. Depresja, nerwica, zmarnowane 6 lat zycia podczas ktorych nie uczylam sie i nie pracowalam ! :'(

A co ja mam powiedzieć? :)

Ja mam licencjat i stałą pracę, ale nie jestem w pracy w ogóle szanowana przez ludzi, nie jestem doceniana, deprecjonuje się moje działania i moją osobę, więc to tak jakby dawano mi znać że nie powinnam tam pracować. Mam garstkę znajomych z którą nie łączą mnie szczególnie zażyłe relacje. Nie mam partnera. Pech do facetów na maksa. Do tego niezbyt duże powodzenie. Mam 27 lat...

ale ja nie mam znajomych, wszyscy się wykruszali bo maja swoje życie rodziny i rzadko maja czas dla mnie

to poczucie w weekendy dopada mnie ze zdwojoną siłą:-(

e tam zyje sie tylko raz ale depresja to ciezka choroba. Nie martwcie sie jakos znajdziecie swoja polowke XD

własnie zyje sie raz, czas szybko upływa i mozna spedzic cale zycie samotnie i nikogo nie poznac. to najbardziej boli...

A kto powiedział, że wyrzutek społeczeństwa nie może być szczęśliwy? Praca, dom, kariera, rodzina - to wszystko jest super i ważne, ale nie jest to warunek bycia szczęśliwym. Nie każdy musi mieć takie życie - może Ty po prostu jesteś stworzona do czegoś innego? Może to, co dobierasz jako zmarnowane życie, jest tak naprawdę wstępem do czegoś fantastycznego? Niektórzy zaczynają realizować swoje pasje dopiero po 60 roku życia. Ty przeżyłaś dopiero połowę swojego życia, pomyśl - skoro jesteś sama, nic Cię nie trzyma na uwięzi, jesteś wolnym duchem, możesz robić tyle rzeczy! Zastanów się nad tym, co lubisz, znajdź sobie jakąś pasję i realizuj ją. Nigdy nie jest za późno.

O tym, jakie jest Twoje życie nie decyduje to, ile rzeczy zrobiłaś, czego się dorobiłaś czy jak dużą masz rodzinę, tylko to, jakim jesteś człowiekiem, czy jest w Tobie dobroć i empatia, czy jesteś gotowa pomóc innym bezinteresownie. Takie rzeczy świadczą o Twoim życiu i o tym jaka jesteś, a nie to, co w życiu osiągnęłaś.

Ludzie ale człowiek jest istota społeczną i większość z nas z małymi wyjątkami jest stworzona do życia w związku, chce mieć dzieci, wychować je. samotność to coś strasznego. trzeba tego doświadczyć żeby moc się wypowiadać. co mi po wielkich pasjach jak wieczory,święta spędzam samotnie, nie mam się do kogo przytulic ,z kim pogadać???

22:35 Podpisuję się pod tym co napisalaś, kob. 45l

bo syty głodnego nie zrozumie. o tych pasjach i innych bzdetach pisza tak naprawde osoby,ktore nie sa samotne,maja partnerow,dzieci.

Autorko, A może jednak możesz coś zmienić? Zacznij powoli. Wybierze jeden obszar nad którym chciałabyś popracować. Od małej zmiany zaczyna się lawina nowych możliwości:) A jeśli czujesz pustkę i masz rzeczywiście stany depresyjne, wybierz się po pomoc do psychiatry. Leki w takim wypadku są wręcz nizbędne.

ale co mam zrobić jeśli ciągle jestem sama? jestem na portalach randkowych, od czasu do czasu znajdzie się jakiś chętny pan na spotkanie,ale na pierwszym spotkaniu kończy się i to zazwyczaj ja nie mam ochoty na dalsze spotkania. bo co mam robić jeśli pan jest rażąco zaniedbany np próchnica, brudne paznokcie, albo mieszka z rodzicami i już wie,ze tego nie zmieni.. Fajnego,zadbanego faceta ok.40letniego bez przeszłości w postaci eks zony i dziecka to szukać jak ze świecą wszak statystycznie więcej jest kobiet niż mężczyzn więc ci normalni dawno pozakładali rodziny:-(

w weekendy najbardziej doskwiera mi samotnosc i poczucie pustki:-(

A wiesz co oznacza slowo kompromis? Zycie to kompromisy. glowa do gory. powodzenia

ja mam 50lat dwie córki ,męża i to samo poczucie co ty :(

Zaakceptuj to! Ciesz sie samotnoscia a moze kiedys poznasz kogos. Najpierw sama badz szczesliwa. Bo jezeli sama jestes nieszczesliwa to w parze tez nie bedziesz.

Czemu samotne są samotne? Bo pod kopółką nie równo. Taka prawda.

życie to nie serial