zagubiona dziewczynka, psychika czy realia

Hej, W sobotę będzie 2 miesiące od kąd jestem ze swoim chłopakiem. Mam 20 lat, On 22 i pracuje. Jego praca to wyjazdówka i często jedzie na 3-4 dni. Ja od października uczelnia ale póki co, to wolne. Chodzi o to, że od samego początku wiem, że Go kocham, że na prawdę chcę spędzić z Nim życie, mieć dzieci, zestarzeć się. Jest dla mnie bardzo dobry, kochany, jest takim moim ideałem. Od paru dni siedzę w rodzinnym domu i stałam się taką znieczulicą, że nie wiem co się dzieje. Boję się z Nim przyszłości, boję się, że nagle przestanę Go kochać, że może coś pójść nie tak. Mój chłopak i nie jest mi obojętny, codziennie się o Niego martwię i myślę o Nim. Czuję, że moje serce obrosło w jakąś skorupkę i chcę dostać się do środka. Nie wiem co mam robić.Strasznie dużo zaczęłam o tym myśleć. Czy to moja psychika tak wymyśla czy faktycznie coś się dzieje. Proszę pomóżcie :(((