Dlaczego ludzie lubią porządek?

Nigdy nie rozumiałam, czemu ludzie do tego stopnia lubią porządek. Ja sama w pomieszczeniu jak z katalogu czuję się nieswojo, kiedy odwiedzam kogoś, kto ma idealnie wysprzątany każdy zakamarek, nie umiem się rozluźnić i myślę, że jak niechcący nakruszę, zostanie to od razu zauważone i jeśli właściciele mieszkania od razu tego nie posprzątają, będą o tym obsesyjnie myśleć do końca spotkania xD. Absurdem jest dla mnie, jeśli prosi się gościa o zdjęcie obuwia (chyba że na dworze pada/zalega śnieg) i sama zawsze wpuszczam w butach. Nie wiem, po co ludzie codziennie sprzątają, latają z tymi ścierami i detergentami, myją naczynia od razu po skorzystaniu i obsesyjnie odnoszą kubki do zlewu zaraz po ich opróżnieniu. Nie szkoda wam czasu? Nie dość że zapieprzacie do roboty, to zamiast wolny czas wykorzystać na coś, co sprawia wam przyjemność, wolicie szorować i odkurzać? Ja robię porządki raz w tygodniu, wtedy układam ciuchy zalegające na krześle, myję podłogi, blaty, kibel itd, a kurzu pozbywam się tylko jak pan jezus rodzi się i zmartwychwstaje, tak samo okna. Lubię moje pająki, pozwalam im żyć sobie ze mną w mieszkaniu i nie widzę sensu niszczyć ich domków xD.

Serio wycierasz kurz tylko raz w roku? Hura, wreszcie ktos podobny do mnie. Ja zawsze jak się uczyłam musiałam mieć na stole bałagan, wtedy lepiej mi sie myślało. Kiedy posprzątałam na stole to odrabianie lekcji, pisanie wypracowań w ogóle mi nie szło. Poza tym nieład i bałagan daje mi poczucie bezpieczeństwa, jest jak mur obronny, może to jakieś zaburzenie, ale faktycznie mam skłonności do zbieractwa. Nie lubię jedynie "mokrego" brudu czyli na przykład zalegających w zlewie namoczonych naczyń lub lepkich blatów.