Amputacja piersi i ... dwa lata bez seksu

Dwa lata temu żona przeszła operacje usunięcia piersi. Wcześniej chemioterapia, później radioterapia. Walka z chorobą została wygrana. Żona wróciła do pracy i do normalnego życia. Czuje się dobrze, nie ma przerzutów. Ale nasze życie seksualne całkowicie zamarło. W okresie przed operacją, mimo osłabienia chemioterapią, wszystko było w normie. Bardzo kocham żonę, wspierałem ją w czasie choroby i nie myślę o zdradzie ani o odejściu od niej. Chciałbym żeby było tak jak dawniej. Żona nie chce o tym rozmawiać. Nie rozumiem tego. Czy tak już zostanie? Dlaczego? Może są tu kobiety po amputacji piersi? Czy u Was było tak samo?

Nie. Dziwne podejście żony. Pewnie też dużo zależy od lekarza. Moja lekarka kazała patrzeć od razu na bliznę po operacji. Tak też zrobiłam po powrocie do domu. Zabrałam męża pod prysznic. Cóż nie jest to piękny widok. Ale od razu się na niego uodporniliśmy. Taka terapia szokowa. Inna rzecz, że chemioterapia robi z człowieka dziwny pusty twór. Ale jeśli żona wcześniej i w czasie tej morderczej pseudoterapii zachowywała się normalnie to co się dzieje teraz...? Tym bardziej, ze jesteś w porządku. Bo do braku piersi chyba kobieta nigdy się nie przyzwyczai.

Ale istnieje tez rekonstrukcja piersi, pierwsza reakcja zawsze jest negatywna bo zadajemy sobie pytanie "dlaczego ja". Ale z czasem powinno to minąć. A czy próbowałeś zonę zapisać do klubu amazonek? To tez na pewno pomoże, ale wsparcie przede wszystkim. Kobiety powinny byc cześciej kierowane na badanie usg, większość nie bada swoich piersi a wazna role odgrywa samobadanie.