Nie wiem czy dam rade pracować.

Jestem dość młoda mama, mam 21 lat. Mąż pracuje, nasza sytuacja jest, że tak to ujme - znośna. Mogłoby być lepiej dlatego chce iść do pracy. Zrobiłam szkołę policealna, technik farmacji, ale nie ma ofert pracy w moim zawodzie. Zrobiłam kurs stylizacji paznokci i czasem cos z tego mam, ale to kwoty z rzędu 100- 200/ miesiac. Zastanawiam się teraz nad inną szkoła, zaoczną bądź studiami. Dziecko ma 16 miesięcy, wiec myślę, że moglabym w końcu iść do pracy. Jednak jeśli już to praca typu kelnerka, pomoc kuchenna, bo tego jest od groma. Jednak boje się tego chaosu, całego dnia w pracy, której nie będę lubiła. Boje się tego wstawiania z myślą "kur.. znowu" i wyliczania każdej minuty do końca zmiany.

Spróbuj.Jakby co zawsze możesz się zwolnić.

A nie możesz iść w to, co już trochę umiesz? Te paznokcie, kosmetyka? To chyba przyjemniejsza praca niż sprzątanie czy kelnerowanie.

Zbyt dużo chętnych, a malo ofert. Mam znajomą co po kosmetologi ma problem z pracą. A co jeszcze ja, po kursie.

Ja koncze studia (mgr i podyplomowe rowniczesnie) i mam podobne obawy co do pracy. Duzo moich znajomych takze. Po prostu trzeba wziac sie do roboty i tyle. Nie bedzie w zawodzie to trzeba brac co jest a szukac przy okazji tego co sie chce. Ja teraz jezyki szlifuje by w przyszle lato miec juz realnie znajomosc trzech, bo na razie to tylko jeden b. dobrze (ale i tak ten oficjalny gorzej), drugi podstawy a trzeci zapomniany.

Może jest tu jakąś osoba pracująca na podobnych stanowiskach, na kuchni, przy barze, przy mopie czy w sklepie? Chciałabym chociaż by ta praca była znośna i żebym wstawała z myślą "nie chce mi się, ale muszę. Jakoś to zleci, nie jest tak źle". Nie chce mieć mdłości na ranny budzik.