Czy Wy również jesteście wyprowadzane z równowagi podczas porannych

czynności przygotowujących dzieci do szkoły? Ja dziś w nocy dostałam okres i jetem dziś wyjątkowo nerwowa. Ale kiedy widzę na zegarku 7.45 mówię swojemu dziecku pośpiesz się bo już 7.45 a ono mi odpowiada ,,nie" i wychodzi z domu nie zapięte pod szyją, oraz każdego dnia ma żółtego gluta w nosie to mnie jasna krew zalewa i dziś w aucie darłyśmy na siebie ryje tak, że, gdyby to nie był WW (https://www.youtube.com/watch?v=U5P7yWyJISc) to, pewnie do szkoły byśmy nie dojechały bez eskorty specjalnych służb... Moje dziecko nigdy się nie usamodzielni Nigdy też nie będzie się znało na zegarku I nigdy nie wygra żadnych zawodów sportowych bo jest wolne jak żółw.

Oczywiście w szkole nikt nic nie mówi. W szkole często jest pierwsza. Pierwsza zrobi zadanie i posprząta po sobie, pierwsza zje i wyniesie po sobie... W domu nic nie robi... -Zjada ostatnia, zostawia po sobie chlew, nie sprząta jej pokój przypomina pobojowisko. -Czy to jest normalne?

Tak. Jestem wyprowadzana z równowagi codziennie rano. Zawsze rano mają ochotę się bawić, oglądać bajki, delektować się powoli śniadaniem i robić wszystko, tylko nie myć zęby i ubierać się. Dodatkowo wkurza mnie mój mąż, który winę za póxne wyjeżdżanie z domu zwala na mnie (każde z nas ogarnia jedno dziecko, "moje" zawsze jest szybciej gotowe). Oszaleć idzie. A to dopiero przedszkolaki. No i potem siedzą do 5tej w przedszkolu, bo my musimy 8 godzin w pracy byc...

09.15 Moja jest w klasie 0 -tłumaczę jej że to już nie jest przedszkole tylko szkoła. -Ale ona jest identyczna jak kiedy chodziła do przedszkola -wszystko mamo za mnie zrób. Ja mówię nie to ona też mówi nie i tak się koło nakręca. Czasami jak odpuszczam a czasami ona -ale to nie zmienia faktu że kiedy mówię -zapnij się pod szyją -widze niechęć na jej twarzy-jej się po prostu nie chce tego robić -idę na allegro kupię jej kurtkę o dwa rozmiary za dużą-myślę że to powinno rozwiązać problem zapinania sie pod szyją-wybiorę coś z wysoką stójką. Idę szukać...

codziennie ma żółtego gluta w nosie ? Może to katar chroniczny. Aż dziw że cie rodzina nie beszta i nie wypytuje czym ją leczysz.

A mnie ciekawi czy przy tych problemach autorka i jej podobne zdążają z tym dzieckiem do szkoły na wyznaczony czas.

Moje też takie były i często wychodziłyśmy w ostatniej chwili a ja wychodziłam wściekła. Na szczęście z roku na rok jest coraz lepiej :D Teraz są w 2 i 3 klasie i widzę, że stopniowo wzrasta u nich poczucie obowiązku i czasu. Same zaczynają się pilnować, by wyrobić się w czasie. Mnie pomogły wbrew pozorom bajki oglądane dzień w dzień na tym samym kanale, bo póki zegarek był abstrakcją to bajka wyznaczała czas wyjścia z domu :D Wiedziały, że do końca tej bajki trzeba zjeść śniadanie a koniec następnej oznacza zakładanie kurtki i wyjście z domu.

Eeee tam wg mnie brak świadomości presji czasu jest u dziecka normalny i to pojawia się dopiero z biegiem kolejnych lat. Sama pamiętam taką sytuację że jako dziecko zamyśliłam się w czasie śniadania przed wyjściem do szkoły i jak ojciec na mnie nie huknął to sie rozryczałam. Nie pamiętam ile miałam lat ale to były pierwsze lata podstawówki jakoś tak. Dopiero jakoś tak od może 9 roku życia zaczęłam poważnie traktować te sprawy i sama wstawałam na dzwonienie budzika i sie szykowałam tak aby zdążyć.

Wyznacz po prostu godzine wyjscia z domu - nieprzekraczalna - i powiedz dziecku, ze jezeli nie bedzie gotowe, to samo bedzie w szkole tlumaczyc sie za spoznienie. Jak ma sie usprawiedliwic i nabrac poczucia czasu ktos, komu ten czas stale sie organizuje i pilnuje aby bylo na czas. Po prostu postaw sniadanie na stole, przygotuj ciuchy do ubrania - i wez gazete, wyluzuj, az dziecko bedzie gotowe. Wtedy wychodzicie z domu i idziecie. Tak zrobilem z moim synem w drugiej klasie, gdy bylem z nim w domu podczas choroby zony (kilkutygodniowy pobyt w szpitalu). Tylko dwa razy spoznil sie do szkoly - w pierwszym tygodniu. Potem wszystko funkcjonowalo - bez nerwow i bez krzyku (z definicji nie krzycze tylko rozmawiam), ale sprawnie i punktualnie. Powiedzialem po prostu, ze najpozniej o 7.30 wyjezdzamy z domu samochodem (odleglosc do szkoly ok. 2 km), po tej godzinie idziemy (razem)pieszo. Jasne, ze wychodzac z domu o 7.45 dotarlismy pieszo do szkoly ok. 8.20, a wiec 20 minut po czasie - byl zmeczony szybkim marszem z tornistrem na plecach. Na drugi dzien wyjscie z domu o 7.40 - to samo, w szkole 8.10 (spacerek z tornistrem). W nastepne dni - o dziwo : sniadanie zjedzone o 7.10 (kompletnie), ubrany o 7.25, w samochodzie o 7.30, w szkole 0 7.45. Po co denerwowac sie, jezeli mozna spokojnie cos osiagnac.

A ja nie wiem jak jest z moimi dziecmi rano bo jestem od 6 w pracy, dzwonie tylko żeby się upewnić czy juz wstały, zjadły, umyły sie, o godzinie 7:30-40 są już w szkole. Córka ma 11 lat syn 7.

Nie wiem czy po prostu dzieci widząc, ze rodzic za nie myśli, nie korzystają z tego. Mój syn jest już nastolatkiem, ale kiedy idziemy do kościoła lub odwożę go na zajęcia sportowe, to zawsze muszę go pilnować, po sto razy powtarzać "pospiesz się", a i tak zawsze jesteśmy spóźnieni. Natomiast od połowy pierwszej klasy wychodzi sam do szkoły i nigdy się nie spóźnił. Teraz do gimnazjum dojeżdża autobusem i tez zawsze zdąży. Poza tym dziecko w zerówce jest jeszcze małe, ma jeszcze czas, aby nauczyć sie punktualności.