mialem jakis dziwny sen dzisiaj

snilo mi sie, ze jestem w kaliszu w polsce i jest kvrwa chodnik na budynku przed oknami czy cos wtf :O na 4-5 pietrze, no i ide tam i za chwile stracilem rownowage upadam i wiem, ze nei dam rady utrzymac rownowagi i zaraz zdechne uczucie strachu we snie i paniki, bezradnosci a za chwile mowie sobie to tylko sen, to tylko sen, to nie jest rzeczywistosc lol :O

Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia. Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda, itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w o******cy. Wydalany jest podczas defekacji przez o***t, dzięki skurczom ścian o******cy. Kał człowieka i innych ssaków charakteryzuje się dość znaczną gęstością, natomiast w przypadku kręgowców innych niż ssaki (z wyłączeniem stekowców), może być znacznie rozcieńczony. Wiąże się to z faktem, że w końcowej części jelita grubego (kloaka) znajduje się u nich ujście moczowodów. To właśnie z tej przyczyny kał ptaków (guano) charakteryzuje się znaczną płynnością.

znajdować się wysoko - osiągnięcie wyższego statusu zawodowego, społecznego, wyższego stopnia rozwoju; taka pozycja śniącego powoduje zdobycie szerszego punktu widzenia i dystansu do wielu spraw; rozszerzenie świadomości. lęk wysokości - lęk przed osiągnięciem wysokiej pozycji społecznej; niepewność sytuacji; poczucie, że czeka cię upadek; nie wiesz, „na czym stoisz”; w obecnym związku lub innej życiowej sytuacji czujesz się niepewnie; Spadanie na ziemię symbolizuje ogromne rozczarowanie, brutalne zderzenie z otaczającą rzeczywistością. Sen może przytrafić się zarówno niepoprawnym optymistom i marzycielom, jak i ludziom, którzy żywili zaledwie promyk nadziei na pomyślne załatwienie ważnej dla siebie sprawy.

Biegunka (łac. diarrhoea; potocznie rozwolnienie) – objaw kliniczny polegający na zwiększonej częstotliwości wypróżnień (według WHO ≥3/24h) lub zwiększonej ilości stolca (≥200g/24h), wraz ze zmianą konsystencji na płynną bądź półpłynną. Biegunce może towarzyszyć stan ogólnego osłabienia, gorączka czy też kurczowe bóle brzucha. Objaw ten trwający do 14 dni określany jest jako biegunka ostra, natomiast utrzymanie się objawów chorobowych ponad 4 tygodnie kwalifikuje do rozpoznania biegunki przewlekłej (niektórzy autorzy wyróżniają biegunkę uporczywą – trwającą 2-4 tygodnie). W większości przypadków biegunka jest łagodnym, krótkotrwałym i samoograniczającym się stanem, który nie wymaga żadnego leczenia. Czasem bywa jednak groźna dla zdrowia. Największym zagrożeniem jest utrata wody oraz zaburzenia gospodarki elektrolitowej. W szczególności u dzieci biegunki szybko doprowadzają do zagrażającego życiu odwodnienia. Jest drugą (po zapaleniu płuc) pod względem częstości przyczyną umieralności dzieci poniżej 5. roku życia na świecie. Szacuje się, że w 2009 roku biegunka była przyczyną śmierci 1,5 mln osób z tej grupy wiekowej.

Zaparcie potocznie nazywane również zatwardzeniem lub obstrukcją to utrudniona lub niezbyt częsta (poniżej 2 razy w tygodniu) defekacja. W przypadku ciężkich zaparć do wypróżnień dochodzić może nawet mniej niż 2 razy w miesiącu. W skrajnych przypadkach zaparcia prowadzić mogą do śmierci. Osoby zdrowe powinny oddawać od jednego do dwóch dobrze uformowanych stolców dziennie, czasami może być to jedno wypróżnienie co drugi dzień. W zaparciach kał jest najczęściej bardzo suchy i twardy, oddawany z wysiłkiem. Stolec, który oddawany jest rzadziej może mieć silniejszą i bardziej przykrą woń ze względu na zaawansowany proces fermentacyjno-gnilny resztek pokarmu, co jest skutkiem ich dłuższego zalegania w przewodzie pokarmowym.

Guzki krwawnicze, hemoroidy – struktury naczyniowe położone w kanale o***tu, które ułatwiają kontrolę oddawania stolca. Związany z nimi stan patologiczny, zwany chorobą hemoroidalną lub potocznie hemoroidami, występuje, gdy są one nabrzmiałe lub objęte stanem zapalnym. W zdrowej postaci zachowują się jak poduszeczka złożona z połączeń tętniczo-żylnych i tkanki łącznej. Choroba hemoroidalna objawia się różnie w zależności od tego, czy dotyczy hemoroidów wewnętrznych, czy zewnętrznych. W przypadku tych pierwszych występuje zazwyczaj niebolesne krwawienie z o***tu, natomiast gdy stanem chorobowym objęte są hemoroidy zewnętrzne, objawów może być niewiele, chociaż silny ból i obrzęk w okolicy o***tu pojawią się, jeśli powstanie zakrzep. Często, choć niesłusznie, "hemoroidami" określany jest każdy objaw występujący w okolicy o*****wo-o******czej, a poważne przyczyny należy wykluczyć. Jednoznaczne podłoże choroby hemoroidalnej nie jest znane, uważa się jednak, że w jej rozwoju biorą udział czynniki powodujące wzrost ciśnienia w jamie brzusznej, szczególnie zaparcie. Leczenie początkowe choroby o lekkim lub umiarkowanym nasileniu polega na zwiększeniu spożycia błonnika oraz, w celu uniknięcia odwodnienia – płynów, a także na podaniu NSLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych), które uśmierzą ból; zalecany jest również odpoczynek. W przypadku, gdy objawy są ciężkie lub nie ustępują na skutek leczenia zachowawczego, konieczne może być wykonanie małych zabiegów. Zabiegi operacyjne stosuje się wyłącznie u pacjentów, u których nie nastąpiła poprawa po zastosowaniu procedur wymienionych powyżej. Nawet co druga osoba może na którymś etapie życia doznać problemów z hemoroidami. Choroba kończy się zazwyczaj pomyślnie.

coz ogolnie to w tym snie nie spadlem na ziemie po tym jak powiedzialem, ze to tylko sen to nie rzeczywistosc i kurde mac zaczal mi sie inny sen, potem mi sie snilo ze przyszla do mnie jakas mloda dziewczyna do pokoju tutaj w anglii i z nia spalem :O nie ogarniam

Guzki krwawnicze, hemoroidy – struktury naczyniowe położone w kanale o***tu, które ułatwiają kontrolę oddawania stolca. Związany z nimi stan patologiczny, zwany chorobą hemoroidalną lub potocznie hemoroidami, występuje, gdy są one nabrzmiałe lub objęte stanem zapalnym. W zdrowej postaci zachowują się jak poduszeczka złożona z połączeń tętniczo-żylnych i tkanki łącznej. Choroba hemoroidalna objawia się różnie w zależności od tego, czy dotyczy hemoroidów wewnętrznych, czy zewnętrznych. W przypadku tych pierwszych występuje zazwyczaj niebolesne krwawienie z o***tu, natomiast gdy stanem chorobowym objęte są hemoroidy zewnętrzne, objawów może być niewiele, chociaż silny ból i obrzęk w okolicy o***tu pojawią się, jeśli powstanie zakrzep. Często, choć niesłusznie, "hemoroidami" określany jest każdy objaw występujący w okolicy o*****wo-o******czej, a poważne przyczyny należy wykluczyć. Jednoznaczne podłoże choroby hemoroidalnej nie jest znane, uważa się jednak, że w jej rozwoju biorą udział czynniki powodujące wzrost ciśnienia w jamie brzusznej, szczególnie zaparcie. Leczenie początkowe choroby o lekkim lub umiarkowanym nasileniu polega na zwiększeniu spożycia błonnika oraz, w celu uniknięcia odwodnienia – płynów, a także na podaniu NSLPZ (niesteroidowych leków przeciwzapalnych), które uśmierzą ból; zalecany jest również odpoczynek. W przypadku, gdy objawy są ciężkie lub nie ustępują na skutek leczenia zachowawczego, konieczne może być wykonanie małych zabiegów. Zabiegi operacyjne stosuje się wyłącznie u pacjentów, u których nie nastąpiła poprawa po zastosowaniu procedur wymienionych powyżej. Nawet co druga osoba może na którymś etapie życia doznać problemów z hemoroidami. Choroba kończy się zazwyczaj pomyślnie.