Mamy w domu. Jestescie szczesliwe ?

Mam 33 lata. Syn ma 3.5 roku poszedl do przedszkola na 5 godz. Sama sie zajmuje dzieckiem i nie mialam pomocy ani od matki ani tesciowej czy niani. Mamy mala firme z mezem i mam taka mozliwosc ze moge sie spokojnie poswiecic dziecku i dbaniu o dom ogrod zalatwianiu spraw domowych. Czasem sie zastanawiam czy bym chciala wracac do pracy gdzie od 7 ej do 16 17 tej nie bylo by mnie w domu. Niby piszecie ze dziecko to nie wszystko ale przeciez jego dopilnowanie i wychowanie jest bardzo wazne. Na razie nie musze sie martwic o finanse woec pod tym katem jest ok. A w przyszlym roku planuje drugie dziecko. Mysle ze jestem szczesliwa i juz teraz nie zmeczona czy zhaukana jak sie mowi potocznie o kobietach w domu na etacie. Czy sa tu rownie szczesliwe mamy w domu ?

Tak, jestem. Rowniez od 3 lat zajmuje sie dzieckiem i domem, a w tej chwili spodziewam sie drugiego brzdaca. :)

Szczerze mówiąc, mnie to trochę męczyło. Fakt, wychodziłam na treningi, na spotkania towarzyskie, nie miałam problemu z tym żeby się "wyrwać" z domu, mąż nie pracował po 12 godz więc nie byłam całymi dniami sama. Ale po 8 godz, czyli nieraz 10 godz poza domem, nie zdecydowałabym się. Zawsze miałam prace dorywcze, nie na pełen etat, sporadycznie brałam coś więcej jak mąż miał luz,zawsze tyle żeby się "oderwać" ale żeby nie ucierpiało na tym dziecko, mąż i dom. Jednak dobrze jak ma kto ogarniać to wszystko, a nie lecieć po pracy z językiem na brodzie po dziecko, potem zakupy, gotowanie czegokolwiek, obiad na wieczór.

Tez siebie cenie bycie z dzieckiem w domu.

Bywa roznie. Zalezy od kobiety. Jedne lubia wyzwania i wiecznie bycie na czas... a inne wola sie na spokojnie nie za duzo przemeczac. Ogolnie siedzenie z dzieckiem do 3.5roku jest ok ale pozniej to juz lepiej dac do przedszkola i szukac dla siebie zajecia.